VALENCIA


Valencia is volgens velen de spannendste stad van Spanje. Daar wil ik natuurlijk het mijne van weten. In maart 2012 reis ik naar deze mediterrane stad om samen met een aantal PSV- supporters die hier zijn om hun club bij te staan, de stad onveilig te maken.
Het is ook de tijd van het knalfeest Las Fallas, een wekenlang en jaarlijks terugkerend spectakel in de lente.

Op het Plaza Ayuntamiento staat de gigantische stellage met aan elkaar geknoopt vuurwerk, buskruid en duizendklappers al klaar. Gelukkig zijn we voorbereid op de heftige knallen en de kruitdampen die de lucht boven de stad zwart gaan kleuren.
Zomaar midden op de dag knallen de mascletas en een massa van Valencianos kijkt juichend, springend en meeklappend toe. Er schijnt een opbouw en ritme in de mascletas te zitten, ik hoor alleen vreselijke oorverdovende knallen.
Het is wel indrukwekkend te zien hoe groot de fascinatie met vuur is bij de Valencianos, zelfs in het schattigste omaatje schuilt een pyromaan. Geen huwelijk of fiesta gaat hier voorbij zonder kruitdampen. Deze fascinatie heeft alles te maken met Las Fallas. Het grootste festival van de stad wordt sinds de middeleeuwen gevierd ter ere van de beschermheilige Sant Josep. Het hoogtepunt zijn de poppen van papier-maché, de ninots, die vrijwel op alle pleinen in elkaar worden geknutseld. Sommige kosten duizenden euro's en zijn zo hoog als kerktorens. En het meest aparte van het gebeuren is wel dat aan het einde van het festijn al die poppen in brand worden gestoken.
 
Op één plek komen we steeds weer terug; de Plaza de la Vigen. Dit is hét plein van de stad, met de kathedraal La Seu en de Basilica de la Virgen enerzijds en daartegenover een zee van terrassen. Iedere avond trekt hier todo Valencia voorbij
Op één plek komen we steeds weer terug; de Plaza de la Vigen. Dit is hét plein van de stad, met de kathedraal La Seu en de Basilica de la Virgen enerzijds en daartegenover een zee van terrassen. Iedere avond trekt hier todo Valencia voorbij; straatmuzikanten, nonnetjes, skaters, jongeren op kroegentocht, Zuid-Amerikaanse immigranten, vrome vrouwen die gaan bidden voor de Heilige Maagd in de basiliek (waar verschillende keren per dag een bomvolle mis wordt gehouden!) en piekfijn geklede families op weg naar een huwelijk of fiesta. Het spaanse temperament gutst er over het glimmende marmer, op het Plaza de la Virgen ontdek je de essentie van Valencia, heerlijk Spaans tot op het bot.
Maar vandaag wordt die mediterraanse sfeer gecombineerd met de Brabantse gezelligheid. De PSVers hebben het plein ingenomen en de tekst van Guus Meeuwis 'Brabantse nachten zijn lang' overheerst het plein.
De Guardia Civil kijkt met lede ogen toe, maar kan weer rustig ademhalen als ze de uitbundige meute richting stadion begeleiden.

 
1957 was een rampjaar voor Valencia. Toen trad de rivier Turia zo ver buiten haar oevers dat de oude stad meer dan twee meter onder water kwam te staan. Wekenlang stonden de straten blank, banken dreven door de kathedraal en de stad huilde. Niet zo gek dus dat de onbetrouwbare rivier eind jaren '70 voorgoed uit het centrum werd verbannen. Waterbouwkundigen leidden de Turia met een veilige boog rond de stad. Kleine complicatie: er bleef een opgedroogde rivierbedding achter. Geen probleem voor de Valencianen. Tier jaar later transformeerden ze de voormalige Turia tot het vreemdste stadspark ter wereld. Meer dan 10km lang, maar nergens breder dan 300m.
Inmiddels is Jadin del Turia misschien wel het leukste stadspark ter wereld. Op de beddingen zijn niet alleen bomen geplant en grasvelden aangelegd, maar ook fonteinen, vijvers, tennisbanen, voetbalvelden een openluchtbios, een beeldentuin, het muziektheater en hier en daar een terras. Alleen de bruggen, en sommigen zijn nog origineel middeleeuws, verklappen dat dit ooit een echte rivier was.

Maak jouw eigen website met JouwWeb