Sicilië

Sicilia

Sicilia, in het Oud-Grieks Trinakria, "het eiland met de drie punten" , is een eiland en een autonome regio van Italië. Gelegen in de Middellandse Zee, tussen de, op het Italiaanse vasteland gelegen, regio Calabrië in het noordoosten en het Noord-Afrikaanse land Tunesië in het zuidwesten.
De eilandstaat Malta ligt ten zuiden van Sicilië. Tot de autonome regio Sicilië behoren ook, de Liparische of Eolische Eilanden, het eilandje Ustica, de Egadische Eilanden, het eiland Pantelleria en de Pelagische Eilanden. De laatste twee liggen voor de kust van Tunesië en horen geologisch tot het Afrikaanse continent.

In 2001 waren we voor het eerst op Sicilië en natuurlijk willen we dan de Etna van dichtbij bekijken en beklimmen. De vulkaan, aan de oostkust van Sicilië, is bijna in continue staat van uitbarsting. Altijd komt er wel wat rook uit en geregeld lekt er lava van de bergwanden. Na de Stromboli op de Eolische eilanden boven Sicilië, is het de actiefste vulkaan van Europa en één van de actiefste van de wereld. In juli 2001 was er de grootste uitbarsting van de laatste honderd jaar. De laatste uitbarsting dateert van september 2007.
De vulkaan wordt lokaal ook de Mongibello genoemd naar het Italiaanse woord monte en het Arabische woord gebel, wat beide berg betekent. Met 3323 meter is het de hoogste berg van het eiland.

In april 2009 gingen we nog eens terug naar Sicilie om het eiland wat verder te verkennen.
We vlogen op Trapani en verbleven de meeste dagen in het dorpje Scopello dat in de pittoreske gemeente Castellammare del Golfo ligt.
Maar we verlaten Sicilie niet zonder ook weer op de Etna te zijn geweest. Daarvoor moeten we dwars over het eiland, en zo'n 360 kilometer rijden. Helaas zijn de weergoden ons deze week niet al te best gezind, we hebben dagenlang regen en hoosbuien. Het eiland staat zowat blank en de Mongibello is in de donkere wolken verdwenen. Wie zei ook weer dat het water op Sicilie schaars is? We zijn boven op de vulkaan geweest, maar konden door de mist en wolken geen hand voor ogen zien, laat staan de Etna.
Aan de oostkant van het eiland hebben we een leuk onderkomen gevonden in het bergdorpje Milo, niet ver van Zafferano Etnea dat toegang biedt tot de weg die op de Etna naar boven slingert.

We landen 's morgens vroeg in Trapani, dus we hebben de hele dag nog voor ons liggen. Er schijnt een heerlijk voorjaarszonnetje in een wolkenloze hemel boven het eiland, dus dat ziet er veelbelovend uit.

We zullen later zien dat schijn bedriegd, helaas zijn de weergoden ons niet alle dagen hier zo goed gezind.

Als we onze huurauto opgehaald hebben kan de verkenningstocht beginnen. Het eiland is heel groen en overal langs de weg en in de velden zien we één grote bloemenzee van de vele gele goudsbloemen en klaprozen. In dit uitbundig groeiende en bloeiende landschap is goed te zien dat hier de laatste tijd geen gebrek aan water is geweest. Winter en vroege voorjaar zijn niet alléén maar zonnig op Sicilië.

In de heuvels bij Scopello komen we het castello de Baida tegen

Scopello blijkt een schattig dorpje te zijn, het huisje dat we daar geregeld hebben ligt aan de weg naar het natuurreservaat Zingaro. Hier begint een wandelroute door het Riserva Naturale dello Zingaro dat in 1980 werd uitgeroepen als nationaal park onder beheer van natuurbescherming. Zo is voorkomen dat hier door de prachtige natuur een weg aangelegd werd om Scopello met San Vito Lo Capo te verbinden. Op Sicilie is veel natuurschoon verloren gegaan door industrie en bouw, maar dit stukje schitterende kustlijn blijft gelukkig behouden zonder de bouw van hotels en vakantieparken.
Dit is een van de laatste ongeschonden hoekjes van Sicilië. Een stuk ongerepte natuur, met steile kalkrotsen en schitterende kleine baaien, veel amandel en olijfbomen, een betoverende bloemenpracht en miniwouden van dwergpalmen.
Helaas wandel je hier niet meer alleen, inmiddels is het park een veel bezochte plek geworden door de Sicilanen zelf die hier in het weekend komen picknicken en door toeristen.
Zelfs nu in april komen de toeristenbussen al af een aan rijden, dus verwacht in de zomer geen uitgestorven baaien.

Scopello zelf is in feite een toeristendorp geworden, in het pittoreske dorpscentrum zijn de oude huisjes verbouwd tot Bed & Breakfasts, kleine hotelletjes en restaurantjes. Ook hier in de omgeving zijn vele vakantiehuisjes en agriturismo te vinden.

Met onze huurauto trekken we er op uit voor een verkenningstocht over het eiland en een weerzien met sommige plekken.

ERICE

Via Valderice rijden we naar Erice, een middeleeuws stadje genesteld in de rotsen boven Trapani en een van de oudste steden van Sicilië. Als we de weg naar boven willen inslaan worden we tegengehouden door de politie. Door onze kleine Italiaanse woordenschat en de zo mogelijk nog kleinere Engelse woordenschat van de politieman en -vrouw komen we er al snel achter dat we hier niet verder mogen. Het hoe en waarom ontgaat ons, maar dat we om moeten rijden en een andere toegangsweg moeten gaan zoeken is duidelijk.
Als we een volgende poging willen ondernemen bij een weggetje verderop, herhaald de situatie zich. Wederom wordt de weg verspert door de carabinieri en wordt ons met handen en voeten duidelijk gemaakt dat we deze route wel kunnen vergeten. Dan maar een volgende poging naar Trapani om met de kabelbaan ons doel te bereiken.
Het uitzicht van een oud stadje genesteld in de rotsen, waar ik zo op gehoopt had, bleef helaas uit. Meer dan een paar torentjes van de stadsmuren en van het castello di venere zijn vanaf beneden niet te zien, het plaatsje ligt helemaal verstopt tussen de heuvels.

Eenmaal boven in Erice aangekomen wordt ons duidelijk waarom we er steeds niet door mochten: we hebben uitgerekend die ene dag in het jaar uitgekozen waarop de weg rondom Erice wordt gebruikt als racebaan, er wordt vandaag de jaarlijkse autoralley gehouden. Om het historische centrum te bereiken moeten we het parcours oversteken terwijl de raceauto's voorbij scheuren en de bijbehorende decibellen ons de adem benemen.

Het middeleeuwse stadsbeeld blijkt wat spookachtig aan te doen, maar zonder tekenen van verval. De grijze stenen huisjes zijn in de oude staat hersteld en gerenoveerd tot toeristenverblijven en restaurantjes. Er zijn wat medetoeristen rondom het pleintje op de terrasjes te vinden maar verder zijn de prachtig geplaveide smalle straatjes en steegjes van het binnenstadje uitgestorven.

SAN VITO LO CAPO

San Vito Lo Capo is in het zomerseizoen een drukke badplaats met een wit zandstrand vol zonaanbidders. Nu ligt het er verlaten bij en valt er niks te beleven.
Gek genoeg voor een Italiaans plaatsje is hier couscous het lokale gerecht, in september wordt zelfs jaarlijks het couscous fest gehouden. Tijdens dit culunaire festijn komen chef koks over de hele wereld hierheen om te strijden voor de lekkerste couscous.

CASTELLAMMARE DEL GOLFO

Het pittoreske havenstadje Castellammare de Golfo mag je niet missen als je aan deze kant van het eiland bent. Maar ook als je wat verder weg bent is het een rit hier naartoe waard. Dit is het mooiste plaatsje van de noordkust en misschien wel een van de mooiste van het hele eiland.
In het haventje liggen de vissersbootjes waarop de vissers met hun netten in de weer zijn en op de terrasjes hebben we een mooi uitzicht. Het is er nu nog lekker rustig, dat zou in de zomer wel eens anders kunnen zijn. Aan het haventje zijn enkele goede visrestaurantjes.

Ook op Sicilie doet april wat ie wil! Gelukkig hebben we niet alleen maar regen gehad en liet het zonnetje zich ook zien. Natuurlijk geeft deze tijd van het jaar geen enkele garantie voor stralend weer en valt te verwachten dat het nog fris en wisselvallig kan zijn. Maar zelfs voor de Sicilianen begon deze periode van hoosbuien en regen nu toch echt te vervelen.
Terug in ons kikkerlandje was het voor de verandering eens droog en zonnig, maar wel frisser dan we op Sicilie gewend waren.

De Etna in 2001.

Over het algemeen valt het met het massatoerisme op Sicilie wel mee, met uitzondering van enkele grote badplaatsen. Maar het is wel een echt vakantie-eiland. Van de meer dan 5 miljoen inwoners leeft meer dan 90% in de steden en enkele grote plaatsen, 700.000 alleen al in Palermo. De bevolkingsdichtheid rondom de steden is groot, terwijl het platteland een verlaten indruk geeft.
Het binnenland van het grote eiland is veelal ontvolkt of de huisjes verbouwd als vakantieverblijven. Jongeren zien geen toekomst meer op het platteland buiten het toerisme en trekken massaal naar de stad. De boerderijtjes die nog bestaan worden gerund door de ouderen die hun oude dag in hun dorp willen slijten of zijn geschikt gemaakt voor agriturismo en kamperen of logeren bij de boer. We hebben weinig van het echte plattelandsleven gezien. Toerisme is hier tegenwoordig een van de weinige middelen van bestaan. Al worden er nog diverse oude tradities en werkwijzen gehandhaafd en moesten we op onze tochten door de heuvels regelmatig een kudde schapen op de weg voor laten gaan, is het eiland naar mijn mening niet meer authentiek te noemen.

Toch is er hier genoeg te zien en te beleven om regelmatig eens terug te komen.


Midden