ZAKYNTHOS

Na de vroege vlucht vanaf Maastricht Airport, zetten we in de ochtend voet aan land op Zakynthos.

Met de huurauto volgen we de hoofdweg richting het zuiden naar ons appartement in het vakantieplaatsje met de mooie naam Agios Sostis, een kilometer of 10 vanaf de luchthaven.

Gelukkig hebben we deze keer zelf vervoer en zijn we hier niet aangewezen op de bus. Om bij ons appartement te komen moeten we eerst door een labyrint van veldwegen die tussen de weelderige olijfboomgaarden kronkelen.

Il fiore del levante, de bloem van het oosten, noemden de Venetianen dit eiland. Ook in het najaar nog genoeg bloemen en nog meer olijfbomen.

Agios Sostis

Midden tussen uitgestrekte olijfvelden in het buitengebied van Agios Sostis vinden we boven de zee ons afgelegen appartement.

Een stukje uit de kust tegenover ons vakantieadres zien we Marathonisi liggen, een klein eilandje waar de enige vaste bewoner de Caretta schilpad is. Met enige fantasie doet het eiland vanaf een afstandje zelfs aan de vorm van een schildpad denken.

Op het zandstrand van het eilandje komen de Loggerhead Carretta-Carretta, schildpadden hun eieren leggen.

Het wordt beschermd door Natura 2000. Natura 2000 is een Europees netwerk van beschermde natuurgebieden op het grondgebied van de lidstaten van de Europese Unie. 

Aan de andere kant van Marathonisi is het rotsachtig en vind je hoge en steile krijtrotsen met fraaie smalle kiezelstranden. Ook zijn hier twee kleine grotten te bezichtigen. Een mooie locatie om te gaan snorkelen in het kraakheldere zeewater.

Vanaf o.a. Agios Sostis en Laganas varen er in de zomer toeristenbootjes naar deze grotten waar de toeristen mogen zwemmen. Bij de steile kliffen is een smal strandje waar je naartoe kunt zwemmen en naast dat strand zijn de zeegrotten.

Ons appartement in het gehucht Koukla, een stukje buiten Agios Sostis, ligt op hoge, steil uit zee oprijzende kliffen, zoals je in dit deel van het eiland veel ziet.  Om het kleine strandje in de baai te bereiken is er een trap naar beneden gemaakt.

Onder invoed van weersomstandigheden zijn aan de voet van de kliffen op diverse plekken op Zakynthos prachtige baaien ontstaan door het steeds aanrollende water. Deze baaien zijn vaak alleen per boot bereikbaar. Zo zijn ook een aantal opmerkelijke grotten gevormd, zowel op het eiland als in de zee. De bodem van het eiland bevat veel mineralen. 

Agios Sostis heeft nog de charme van een klein badplaatsje, maar wel met het onmiskenbare toeristenvermaak. Bij het haventje zijn vaak schildpadden te zien die afkomen op de vissersbootjes waar wel een lekker hapje voor ze over is.

Hier vertrekken ook de bootexcursies en glasbodemboten om schildpadden te spotten en de kliffen met de grotten te bekijken of te zwemmen in afgelegen baaien waar je alleen per boot kunt komen.

Precies tegenover Agios Sostis bevindt zich het gelijknamige eilandje ‘Agios Sostis’ ook wel "Cameo Island" genoemd. Dit eilandje, een groene kruin op een zandkleurige rots,  zou ontstaan zijn na een zware aardbeving op Zakynthos, in de 17e eeuw. De kaap werd van het land gescheiden en een aan de heilige Sostis gewijde kerk werd verwoest. Het eiland heeft de naam van de gelijknamige kerk gekregen Het eilandje is bereikbaar via een lange houten brug. Het eilandje is privé bezit en wordt regelmatig verhuurd voor bruiloften. Wanneer het eiland geopend is wordt het druk bezocht door de toeristen omdat je hier heerlijk kunt zwemmen. 

Laganas

Onderweg naar Laganas rijden we eerst nog door het inmiddels bekende landschap met veel groen en olijfbomen, maar zodra het bordje Laganás is gepasseerd, barst de bebouwing los en is het alleen nog één en al toeristenvermaak.

Laganas is de populairste vakantieplaats van dit eiland en eigenlijk een soort van Chersonissos van Zakynthos, waar het toerisme veel te fors uit de kluiten is gewassen. Vooral in het hoogseizoen wordt de badplaats geteisterd door jonge (Britse) toeristen die hier komen om tot diep in de nacht te feesten. Het vakantieplaatsje heeft minder dan 500 vaste inwoners en barst in het hoogseizoen uit zijn voegen door de toeristen. In de zomer is het erg druk en het uitgaansleven schijnt top te zijn. De grote toeristische ontwikkeling heeft Laganas echter ook te danken aan het wel 9km lange zandstrand. Hier zeggen de reisburo's dat het strand van Laganas tot de mooiste stranden van Griekenland behoort. Het water is ondiep en daarmee veilig voor kinderen.  Op meerdere plaatsen is het strand afgezet in het broedseizoen om zo nesten van de beschermde Caretta Caretta zeeschildpadden te kunnen beschermen.

Langs de kaarsrechte, lange hoofdstraat van Laganás, bijgenaamd 'The Strip, een verwijzing naar Las Vegas waar de lichten nooit uitgaan en er altijd bedrijvigheid is, biedt alles waar jonge toeristen behoefte aan zouden kunnen hebben zich in veelvoud aan. 

De hoofdstraat loopt dood op het strand, waarlangs de tavernes in beiden richtingen uiteen waaieren. Overal liggen de terrasjes, bars, souvernirshops en vakantieverblijven voor het oprapen. 

Wij hebben hier op deze hele toeristenkermis eigenlijk niks te zoeken en na een strandwandelingetje gaan we nog ff verder van de zon en de rust genieten bij ons appartement tussen de olijfboomgaarden in Agios Sostis.

Lithakia

Ook Lithakia ligt te midden van de olijfvelden en hoort tot de oudste dorpen van het eiland. In het vrij grote, langrekte dorp zijn een aantal gebouwen met historische en culturele waarde zoals het gebouw van de familie Messala en de belltower.

Keri

Keri. Keri is het meest zuidelijke dorp van Zakynthos met ongeveer 500 vaste inwoners in een mooie groene omgeving met veel dennenbomen en olijfbomen. Het is gebouwd op de westelijke flank van de 413m hoge Skopós en heeft dan ook onmiskenbaar de sfeer van een bergdorp. De meeste huizen bleven onbeschadigd tijdens de zware aardbeving in 1953, die een groot deel van het eiland heeft verwoest.

In het traditionele dorpje met stenen huizen, smalle stenen steegjes vormt het kleine plein het hart van het dorp en daarvanuit waaieren de straatjes verschillende kanten uit. Het dorp heeft de oorspronkelijke stijl bewaard, daar de oude huizen verantwoord zijn gerenoveerd.

Natuurlijk zijn de dorpsbewoners ook hier toeristen gewend, maar we worden vriendelijk kalimera gewenst door de oudere dorpsbewoners.

Niet ver van Keri (op ongeveer 1 kilometer) bevindt zich de vuurtoren van Keri, te bereiken vanaf het dorpsplein via een sluip-door-kruip-door weg .

Vanaf de vuurtoren, die aan een steile afgrond staat, ongeveer 300 meter boven de zee, is een uitstekend panorama op het mooie landschap met gevaarlijke afgronden bij een turquoise zee te zien. Aan de voet van de steile rotswanden liggen twee kleine rotsformaties die gezamenlijk Mizithres worden genoemd. Het zijn opvallende rotspunten die uit zee oprijzen en een natuurlijke baai vormen.

Agalas

Na ongeveer 3km vanuit Keri is er een afslag naar Agalas. De 7km lange asfaltwegt is een lust voor het oog. De weg slingert zich door een mooi groen en soms zwartgeblakerd landschap. Agalas ligt te midden van heuvels die bezaaid zijn met olijf- en pijnbomen. Het ligt niet op een doorgaande toeristische route en heeft net als Keri de eilandsfeer enigszins behouden. 

De traditionele architectuur, de smalle straatjes en de kerk met de klokkentoren maken het tot een aangenaam dorp om rond te wandelen. 

Als je de afslag neemt naar Damianos Cave, daalt de route af naar de westkust van Zakynthos met zijn prachtige witte kliffen. Aan de voet van de kliffen is een grot met twee verdiepingen vol stalgtieten en stalagmieten gevormd.

De plek wordt veel bezocht voor het uitzicht op de Ionische zee bij zondersondergang, zelf waren we hier te vroeg om dat te zien.

De lokale legende zegt dat Andronios een draak van 300 meter hoog was die de 12 bronnen van het dorp Agalas heeft gemaakt en ze zijn naam heeft gegeven. De goede heerser van het dorp en zijn beschermer, Damianos, heeft de boze draak Andronios gedwongen om met hem te vechten en is erin geslaagd hem te verslaan. Als straf moest hij twaalf putten maken, één voor elke maand van het jaar in het belang van de dorpsbewoners. Vanuit zijn grot keek Damianos naar Andronios om zijn straf uit te voeren. De 11 putten zijn zichtbaar op het oppervlak van de grond, terwijl de 12e onder de aarde is begraven. Ze zijn in privébezit en liggen net buiten het dorp Agalas, tussen gecultiveerde gebieden met wijngaarden en olijfbomen, op een gemeenschappelijk terrein dat eigendom is van verschillende individuen. Ze worden tegenwoordig ook gebruikt voor de watervoorziening van de bewoners - hun eigenaren, wiens namen op elke put staan. Tegenover de waterputten kan men de Grot van Damianos zien. Dezelfde legende zegt dat toen Dragon Andronios weer tevoorschijn kwam, Damianos hem met zijn paard doodde.  In de grot bevindt zich inderdaad een rots die op een paardenhoofd lijkt.

Kiliomenos

Als we de westelijke route door de bergen van Zakynthos rijden komen we vanzelf door het dorpje Kiliomenos.

Van Kiliomenos in het zuiden tot Volimes in het noorden leidt een weg door een veelal groen heuvellandschap. Onderweg passeren we een aantal dorpen, uiteraard allemaal met tavernes en minstens één kerk. 

Het ruim vierhonderd inwoners tellende plaatsje is een stop waard. De grote blikvanger van Kiliomenos is de Venetiaanse klokkentoren, die uit verschillende lagen is opgebouwd. Hier geen torenspits, maar doodshoofden en andere macabere sculpturen.  Opvallend dat het bovenste deel achthoekig is, terwijl de andere delen vierkant van vorm zijn. De bijbehorende kerk staat aan de overkant van de straat. Ook dit bouwwerk laat zijn natuurlijke steenkleur zien.

Agios Léon

Agios Léon is in het gelukkige bezit van een 14e eeuwse kerk met een klokkentoren. De toren werd oorspronkelijk gebouwd als windmolen.

Loucha

Het westelijk deel van het eiland wordt gedomineerd door het Vrachiónasgebergte, waarvan de hoogste top tot 756 meter reikt. Op de flanken ervan liggen verspreid enkele dorpen. 

Net voor het dorp Agios Leon wijst een bord naar de dorpen Louch en Gyri. Deze weg loopt dwars door het Vrachiónasgebergte naar Agios Marina en behoort tot een van de mooiste routes van Zakynthos.

Door de takken van dennenbomen heen ligt in de diepte de zee op de achtergrond. De twee bergdorpjes liggen letterlijk verscholen in het groen. De kleine, stenen huisjes met hun gele en rode dakpannen doen denken aan andere streken van Griekenland.

Het bergdorp Loucha met smalle steile geplaveide straatjes en stenen huizen met weelderige tuinen ligt aan de voet van het gebergte. Deze traditionele architectuur herinnert aan het Zakynthos van vóór 1953. Als een van de weinige dorpen bleef Loucha gespaard bij de aardbeving. Ook de ligging is prachtig, achter het dorp spreidt zich een brede vallei uit waar de dorpsbewoners hun wijngaarden en akkers hebben.

De eerste bewoners van Loucha kwamen hier vanuit de Peloponessos, uit de omgeving van Mani. Toen zij hun nieuwe huizen bouwden, volgden zij de traditionele bouwstijl uit hun geboorteland.

In het dorp staan bordjes met pirgi (toren) die de weg wijzen naar de dorpskerk van Loucha met waardevolle iconen en een vergulde iconostase. De klokkentoren werd in 1843 bijgebouwd.

Vanaf het kerkplein heb je een mooi uitzicht over de vallei waar een molen staat die tot 1985 in gebruik was. 

Gyri

De weg naar het bergdorpje Gyri is mooi, met onderweg enkele uitzichtpunten die de moeite waard zijn. Via smalle, kronkelige bergwegen met af en toe een flinke haarspeldbocht kom je aan bij een smalle toegangsweg tot het dorp. 

Gyri ademt een nóg landelijker sfeer dan Loucha. Het ligt op een hoogte van 570m en is daarmee het hoogst bewoonde dorp op het eiland.
Het dorp ligt net geïsoleerd genoeg om buiten bereik van de excursies te blijven waarbij er een rondje over het eiland gemaakt wordt. De gangbare routes over het eiland voeren je niet langs Gyri, je moet er bewust voor kiezen om hier naartoe te rijden. En dat doen gelukkig niet zo heel veel mensen.

Agia Marina

Op onze route door het Vrachiónasgebergte belanden we in de taverne naast de kerk met de opvallende klokkentoren.

De kerk overleefde de aardbeving van 1953 en ieder jaar is er op 17 juli een groot volksfeest ter ere van de heilige Marina. 

Zakynthos is het eiland van de olijfbomen, kloosters en kerken. De ene kerk is nog schilderachtiger dan de volgende.

Machairado

De dorpskerk van Machairado, de Agios Timotheou en Mavraskerk is het belangrijkste bedevaartsoord op het eiland en een geliefd doelwit voor een dagtochtje. Rond de kerk is de gebruikelijke mengeling van half afgebouwde, leegstaande en bewoonde huizen en een handjevol tavernes. De losstaande klokkentoren met het jaartal 1873 boven de deur bestaat uit verschillende verdiepingen, een hekwerk, wat sierstucwerk, een spitse toren en klokken die zo helder beieren dat ze op een groot deel van het eiland te horen zijn.

De kerk werd in 2005 door een felle brand verwoest, terwijl deze als een van de weinige gebouwen de aardbeving van 1953 had doorstaan. Van binnen is de kerk weer overdadig versierd met houtsnijwerk, fresco's en iconen. Aan de muur hangen foto's van het oorspronkelijke oorspronkelijke kerkje en van de brand.

Links van de iconostase staat een kostbare 16e eeuwse icoon. Deze icoon met de beeltenis van de H Mavra werd lange tijd geleden in een struikgewas gevonden. Tot drie keer toe poogde een herder de icoon mee naar huis te nemen, maar steeds keerde de icoon 's nachts terug. Ten einde raad bouwde men rond de haag deze kerk. 

Achterin de kerk is een museum met iconen en andere kerkschatten. 

De twee geliefden Timotheus en Maura vonden in de 3e eeuw in Egypte de marteldood. Ze waren pas drie weken getrouwd op het moment dat ze werden gearresteerd. Timotheus was voorlezer in de samenkomsten van de christenen. Toen de Romeinse overheid de heilige boeken vorderden om te verbranden, weigerde hij beslist. Voor straf werd hij samen met zijn vrouw tegen een muur gekruisigd, negen dagen moesten ze zo doorbrengen, waarbij ze elkaar moed en troost inspraken.

Lagopodo

Iets buiten het dorp ligt het moderne nonnenklooster Panagi Eleftherotria. Het lijkt van buiten meer op een kasteel dan op een klooster, met kantelen, bogen en rode en witte afwerkingen bij de ramen. Het omvangrijke moderne complex werd in 1961 gesticht. Achter de dikke kloostermuren wonen en werken 10 nonnen. Hoewel het klooster hermetisch afgesloten lijkt van de buitenwereld, is de kerk en het souvenirwinkeltje toch te bezoeken binnen de openingstijden.

Vanaf het klooster is er uitzicht op Zakynthos-stad en het weelderige landschap rondom.

Exo Chora

De weg vanuit Agios Leon in noordwestelijke richting, leidt in 6km naar Exo Chora. Als er geen eeuwenoude olijfboom zou staan, zouden we dit dorpje op onze route waarschijnlijk gewoon passeren, maar net als vele andere toeristen maken we even een fotostop. Daar wordt flink van geprofiteerd door de verkopers van souveniers in de kraampjes langs de weg.

Anafonitria

Vroegere beschavingen wisten al dat je handelsposten op moest zetten op plekken waar belangrijke wegen liepen of beter nog: waar deze elkaar kruisten. Het dorp Anafonitria is zo niet ontstaan, maar profiteert wel optimaal van de ligging op het eiland. Het ligt op de kruising van waaruit een aantal belangrijke bezienswaardigheden te vinden zijn. Zo is Anafonitria de toegangspoort tot het uitzichtpunt op Navagio (Shipwreck) Beach, bereik je de noordelijke toegang tot Pórto Vrómi via dit dorp en liggen twee kloosters in de directe nabijheid.  Één van deze kloosters is Panagia Anafonitria, waar de beschermheilige van het eiland gewoond heeft: Agios Dionysos en daarom wordt het door veel locals als één van de belangrijkste plekken van het eiland beschouwd. Dit vijftiende eeuwse klooster dan in 1492 zijn deuren opende, mag nog middeleeuws genoemd worden, het heeft als een van de weinige gebouwen de aardbeving van 1953 goed doorstaan. Op Zakynthos wordt het Anafonitria-klooster als één van de belangrijkste plekken van het eiland beschouwd. Dat komt omdat de beschermheilige van het eiland, Dionysios van Zakynthos, hier meerdere jaren van zijn leven heeft doorgebracht.

Als je bij het klooster aankomt, vallen twee zaken op: de grote hoeveelheid commercie voor het klooster en de prachtige middeleeuwse toren die naast de toegangspoort staat.
Er wonen momenteel nog enkele monniken en centraal op de binnenplaats staat centraal de kerk. Een deel is voor publiek geopend als je voldoende bedekt gekleed bent en vaak zijn de monniken in de stemming om het een en ander te vertellen. 

Het kleine dorp lijkt op sommige plekken meer op een open markt en een toeristenkermis dan op een dorp. Iedere dorpeling wil blijkbaar nog een graantje meepikken van de stroom toeristen die hier iedere zomer passeert. En geef ze eens ongelijk, zo valt er goed geld te verdienen aan de bezoekers. Dit gaat nogal opdringerig, zelfs als we nog in de auto zitten wordt er al geroepen naar ons. Toeristen hebben gemengde gevoelens bij Anafonitria. Sommigen vinden het heerlijk dat je volop kunt winkelen, wij vinden het dorp nogal bedorven door dit soort opdringerige commercie.

Zakynthos is bezaaid met kloosters die ook een graantje meepikken van het toerisme, bij enkelen kun je nog zomaar een monnik tegen het lijf lopen. De meeste kerken bezitten kleurrijke, soms kostbare iconen en liggen ze in een prachtige omgeving met een rustgevend uitzicht net buiten de voordeur. Bij Anafonitria vind je maar liefst twee kloosters, even verderop op een heuvel ligt een tweede klooster, het Agios Giorgos Krimnon-klooster. Als je de binnenplaats op loopt, zie je aan de linkerkant de woonruimtes van de monniken, aan de rechterkant een klein kerkje en in het midden een grote toren.

Monastery of Agios Georgios Krimnon  Μονή Αγίου Γεωργίου Κρημνών

De 123 kilometer lange kustlijn van Zakynthos is zeker indrukwekkend te noemen. De voornamelijk rotsachtige kust kent hoge kliffen met in de diepte verscholen stranden. Het merendeel hiervan is alleen per boot bereikbaar. Met name de westkust kent hoge rotspartijen. De witte zandstranden steken scherp af tegen het azuurblauwe water. 

De oogverblindende witte kalkstenen kliffen die het witte kiezelstrand omsluiten maken smaen met de diepblauwe zee Shipwreck bay of Navagio Beach tot een van de mooiste stranden van Griekenland.

Op het strandje ligt het roestige scheepswrak hulpeloos verloren. Het is veruit de populairste bestemming van een dagrtip op Zakynthos. Dagelijks bereiken vele scheepjes met dagjesmensen het strand. 

Schip, strandje en kliffen vormen het decor voor een foto of video. 

Op 13 september 2018 vond een kleine aardverschuiving plaats op het strand waarbij zeven licht gewonden vielen. Stukken rots en zand stortten naar beneden. Twee maanden later vond er in de regio een aardbeving plaats. 

Er bestaan veel romatische verhalen over de schipbreuk van mw Panagiotis. Het schip werd in 1937 gebouwd in Glasgow, kende verschillende eigenaren en veranderde meermalen van naam. In oktober 1980 werd het vrachtschip afkomstig uit Turkije door de Griekse marine achtervolgd over de Ionische Zee. De bemanning werd verdacht van smokkel van tabak en sigaretten. De wilde achtervolging kwam tot een abrupt einde toen het schip in stormachtig weer aan de grond liep aan de westkust van Zakynthos ten noorden van Porto Vromi. Het schip kon niet worden geborgen en rust sindsdien in de baai.

In korte tijd groeide het scheepswrak uit tot dé attractie van Zakynthos. De baai kreeg officieel de naam Shipwreck Bay.

Vanaf Paralia Navagio vertrekken vele bootjes voor een rondvaart naar Shipwreck Beach. 

Wij nemen de steile kustweg met prachtige uitzichten vanaf het klooster om het natuurschoon van bovenaf te bewonderen. Aan het einde van de 1km lange weg is een rommelige, rotsachtige parkeerplaats. Tegen de rots is een speciaal uitzichtpunt gemaakt waar de struiken het uitzicht op het schip wel wat beperken. Er is een wandelpad over de rotsen, voor een mooi wandelingetje boven de blauwe zee met een verfrissend zeewindje

Volimes

Volimes is het grootste dorp van het dunbevolkte, bergachtige noordelijke deel van het eiland. Het dorp bestond uit afzonderlijke dorpen, Ano (boven) Volimes, Kato (onder) en Mesa (midden). De laatste twee zijn praktisch aan elkaar gegroeid. De straatjes van het dorp zijn geheel behangen met handgemaakte kleden en kant, want het dorp is het centrum van dit ambacht. De beeltenissen laten weinig aan de fantasie over, de bedreigde zeeschildpadden en de contouren van het eiland zijn favoriet bij de toeristen. Ook andere producten worden gesleten aan toeristen zoals aardewerk, honing en kaas. 

Als je achter de gedrapeerde kleden de straatjes inloopt, tref je al snel de typisch Griekse dorpssfeer van steegjes, traten, ruwe straten, verzorgde tuintjes en open voordeuren. 

Het bergdorp Ano Volimes, kijkt uit over de zee en ligt in de schaduw van het zusterdorp. De kerk aan het dorpsplein werd na de aardbeving van 1953 herbouwd. 

Verder heerst er een diepe rust in het dorp.

Argási

Ten zuidoosten van de hoofdstad ligt het kleine schiereiland Vasilikos (of Skoós) met een heuvelgebied en de Skopós (492m) als hoogste top. Vanuit Zakynthos stad toont de omgeving zich eerst een stukje rommelig, gesloten fabriekjes, vervallen nachtclubs en braakliggende percelen. Daarna wendt de weg zich af van de kust en slingert zich door de hellingen. Zijwegen leiden naar de stranden, waarvan Argási is uitgegroeid tot een van de drukste badplaatsen van het eiland. Ooit werd het dorp gedomineerd door roodgeverfde huizen en groen begroeide hutten, maar nu is het een aaneenrijging van toeristenaccommodaties, souvenirwinkeltjes, restaurantjes en verhuurbedrijven. Hoewel de breedte en de kwaliteit van de strandjes niet om over naar huis te schrijven is, kunnen strandgangers hier over het water wél uitkijken op de ruïne van een oude fotogenieke brug uit 1885. Waar ooit een kustweg moet hebben gelopen, is door erosie nu de zee de baas.

Zakynthos stad

Het eiland telt slechts één stad en die heet ook Zakynthos, met voor de duidelijkheid de toevoeging 'stad' achter de naam.

Voor de stad en ook voor het eiland wordt ook wel de oude Italiaanse naam Zante gebruikt. 

Om de verwarring compleet te maken, zul je onder de Grieken ook de naam Chora horen. Dit is een naam die in het Grieks gebruikt wordt voor een centrale plaats oftewel een hoofdstad en op vrijwel alle Griekse eilanden noemen ze de hoofdstad van het eiland dan ook Chora.

De stad heeft weliswaar iets van haar allure verloren vanwege de aardbeving in 1953 maar is met veel respect voor de Ionische architectuur herbouwd met mooie pleinen.

Dit is de enige plaats op het eiland waar je nog enigszins het dagelijks Griekse leven kunt ervaren omdat het hier niet alleen om het vakantievermaak draait. De dorpsbewoners komen naar de stad voor boodschappen, bankzaken, officiële papieren, gezondheidszorg of onderwijs.

Even lijkt het of Zakynthos een wereldstad is, het is wonderbaarlijk hoe zo'n kleine stad zo'n chaotisch verkeer kan produceren. Wellicht is het rechthoekige stratenpatroon, dat voor een belangrijk deel eenrichtingsverkeer kent, een extra uitnodiging voor chaotisch rijgedrag. 

Zakinthos-stad ligt langgerekt aan haar haven de straten landinwaarts lopen al snel de heuvel op die de scheiding vormt tussen stad en het achterliggende laagland. Op die heuvel ligt ook de Venetiaanse vesting, een van de weinige herinneringen aan deze periode. 

De haven wordt aan twee zijden door pieren omarmd. Langs het havenfront, de Odos Lombardou of Strada Marina, wisselen restaurants met terrasjes, souvernierwinkels en reisburo's elkaar af. 

Het hart van de stad wordt gevormd door twee pleinen; het weidse Platia Solomou, dat aan het water bij de noordelijke pier ligt en het kleinere Platia Markou, dat meer naar binnen ligt. Rond deze pleinen liggen terrassen, musea, overheidsgebouwen en kerken.

Aan  de zuidkant van de kade, schuin tegenover de grote, gratis parkeerplaats, staat een elegante en gezichtsbepalende klokkentoren in Venetiaanse stijl. Deze campanille is het oriëntatiepunt van de stad. Daarnaast staat de belangrijkste kerk van Zakynthos, de ag. Dionisioskerk.

Voor de kerk en langs de haven is een klein park met beschaduwde terrassen waar het aangenaam vertoeven is.

In de Saint Dionysios Zakynthos Holy Orthodox Church krijgt een 40 dagen oude baby de zegen. 
Na de geboorte krijgt de baby niet meteen een naam, een jongen wordt bebis en een meisje beba, dus tot hun doopsel, na ongeveer 1 á 2 jaar, worden ze baby genoemd. Vroeger was het zo dat mama en baby 40 dagen na de geboorte niet buiten mochten komen en men ging ook niet na zonsondergang bij hen op visite. De baby krijgt na de geboorte een oogje opgespeld om hem te beschermen tegen het kwade oog. Wat is in feite “het kwade oog”? Het is een mythe waar nog meer dan 70% van de Grieken in geloven. Het wordt doorgegeven door lang staren naar iemand. Als een Griek zegt dat je een mooie baby hebt zal hij direct nadien “ftoe ftoe ftoe” zeggen. Dat is een spuwgeluid om het kwade oog af te wenden. Na 40 dagen gaan moeder en kind naar de kerk voor de 40 daagse zegen.

Een belangrijke bezienswaardigheid van Zakynthos-stad is de Plateia Solomou, die aan de noordkant van de haven ligt. Dit gedeeltelijk weer in de oude staat herstelde plein werd aangelegd om Dionyssios Solomos (de nationale Griekse dichter die leefde van 1798-1857) te eren. Langs de Plateia Solomou staan nu kopieën van Venetiaanse gebouwen, alsmede de stadsbibliotheek en het Byzantijns museum. Vlak aan zee staat de (nu gerestaureerde), uit de 16e eeuw daterende Ayios Nikolaos tou Moloukerk (St. Nikolaas van het havenhoofd) in Renaissance stijl maar met een Byzantijnse klokkentoren, het enige Venetiaanse gebouw dat de aarbeving bijna schadevrij heeft doorstaan. Het was eeuwenlang de kerk van de zeelieden.

Iets naar het westen toe torent de Strani heuvel met het Venetiaans Kastro boven de stad, op de plek van een akropolis uit de oudheid.

De Platia Ayiou Markou is een driehoekig sfeervol plein, dat zijn naam ontleent aan de Rooms-Katholieke St. Marcuskerk, oorspronkelijk 18e eeuws. De kerk heeft een eenvoudig interieur, met nog enkele herinneringen aan de kerk die hier voor 1953 stond. Ooit was dit het juweel van het eiland voor de Venetiaanse machthebbers gebouwd. Maar door de aarbeving bleef er van de kerk met de bibliotheek niet veel over. Wat rest zijn de marmeren vloertegels, de houten kandelaars aan weerszijden van het altaar, de witte, stenen doopvont en enkele iconen.

Naast de kerk tref je hier het Solomos museum aan met zijn mooie gevel. Dit gerestaureerde openbare gebouw, is behalve een mausoleum voor de dichters Solomos en Foskolo, het letterkundige museum voor alle bekende schrijvers van het eiland. 

Vanaf het Platia Markou loop je via de trappen aan het einde van de odos Mantzarou de heuvel op. Na de trap linksaf. De weg slingert de heuvel op en eindigd aan de voet van het Venetiaanse fort.

Boven de stad ligt op de groene heuvel Bochali de gelijknamige buitenwijk die de klim naar boven wel de moeite waard maakt. Al is het alleen maar voor het panoramisch uitzicht op de stad, de haven en het erachter gelegen schiereiland Vassilikos met daarop de 492 meter hoge berg Skopos.

Het venitiaanse fort, dat boven de heuvel uittorent staat op de fundamenten van een oude acropolis. Aardbevingen hebben ervoor gezorgd dat het fort vandaag de dag een ruïne is, die je wel van binnen kunt bezoeken.

Zakynthos is het eiland van de kustlijnen. Je vindt er uitgestrekte zandstranden die langzaam aflopen in de zee, ideaal om rustig de zee in te lopen. Maar zelf vind ik de steile kliffen en de verscholen baaitjes veel indrukwekkender.

Dat dit eiland niets anders dan zon, zee en strand te bieden zou hebben, wil ik nou ook weer niet zeggen. Door de Venetianen die ooit over het eiland heersten, werd het eiland Fioro di Levante genoemd, 'Bloem van het oosten'. Er schijnen meer dan 7.000 soorten bloemen op het eiland voor te komen en zelfs nu in het najaar na een warme, droge zomer was het hele eiland onvoorstelbaar groen.