Engeland (Engels: England) vormt met Noord-Ierland, Schotland en Wales één staat: het Verenigd Koninkrijk. Van deze vier is Engeland het gebied met de meeste inwoners en de grootste oppervlakte. Het omvat het zuidelijke deel van het eiland Groot-Brittannië, in het westen grenzend aan Wales en in het noorden aan Schotland. Engeland kent een eigen vlag, maar in de internationale betrekkingen speelt als soevereine staat alleen het Verenigd Koninkrijk een rol. Engeland is dus geen land in de strikte betekenis van 'onafhankelijke staat', maar wel in een wat ruimere betekenis van 'begrensd gebied met een politieke identiteit'. Engeland telt ruim 50,7 miljoen inwoners.

De naam Engeland werd vroeger ook gebruikt om heel Groot-Brittannië of het Verenigd Koninkrijk aan te duiden. Met de opkomst van het Schotse nationalisme in de jaren 1930 verdween deze gewoonte. Tegenwoordig geldt dit gebruik van het woord Engeland als politiek incorrect, vergelijkbaar met de aanduiding Holland voor geheel Nederland.

United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland; afkorting: UK), wordt gevormd door een eilandengroep in Noordwest-Europa.
Het Verenigd Koninkrijk omvat de vroegere koninkrijken Engeland en Schotland en het voormalige prinsdom Wales, alle gelegen op het eiland Groot-Brittannië. Ook Noord-Ierland hoort dus bij het Verenigd Koninkrijk, maar ligt op het eiland Ierland. Verder zijn er nog een aantal bekende en minder bekende eilanden(groepen) waaronder: de Orkney Islands en de Shetland Islands in het noorden, de Hebriden in het westen, Anglesey en Man in de Ierse Zee, Wight en de Kanaaleilanden in Het Kanaal.
De Kanaaleilanden en het eiland Man behoren staatsrechtelijk niet tot het Verenigd Koninkrijk maar vallen direct onder de Britse Kroon. Ook wetgeving van de Europese Unie is over het algemeen niet van toepassing op deze eilanden.
Om het nog wat ingewikkelder te maken: als er in de literatuur of in de media over de Britse eilanden gesproken wordt, bedoeld men Groot-Brittannië en Ierland.

De totale oppervlakte van Engeland bedraagt 130.422 km2 en dat is 54% van de oppervlakte van het Verenigd Koninkrijk (Schotland 78.800 km2, Wales 20.800 km2, Noord-Ierland 14.100 km2). Engeland is daarmee ca. drie keer zo groot als Nederland. De oppervlakte van het Verenigd Koninkrijk is 244.122 km2. Het Verenigd Koninkrijk is daarmee bijna 6 keer zo groot als Nederland.
Engeland ligt ten noordwesten van het Europese vasteland en vlakbij Frankrijk; slechts 35,4 km scheidt de kust van Engeland (Dover) met die van Frankrijk (Calais) via de Straat van Dover.
Oost-Engeland wordt door de Noordzee gescheiden van Scandinavië, Nederland, België en Noord-Duitsland. Ierland en Engeland worden gescheiden door de Ierse Zee.
De totale kustlijn van Engeland bedraagt 1851 km en geen enkele plaats ligt meer dan 121 km verwijderd van de zee.
Tot Engeland behoren ook de Kanaaleilanden Jersey, Guernsey, Alderney en Shark, het Isle of Man, het Isle of Wight, en de Isles of Scilly, waaronder St. Mary’s.

LONDEN

Aangestoken door een zeer enthousiaste lerares Engels op de middelbare school was Londen vele jaren geleden zo'n beetje mijn eerste buitenlandse bestemming. Daarmee heeft de stad voor mij een bijzonder tintje gekregen en altijd behouden.
Inmiddels hebben we diverse keren de oversteek gemaakt, met de ferry van Calais naar Dover, met de shuttle door de Kanaaltunnel, met de nachtboot vanuit Zeebrugge en nu met Ryanair van Eindhoven naar Stansted. Anno 2008 blijkt vliegen niet alleen de snelste, maar ook de goedkoopste manier; voor totaal 26 euro boek ik retourtje met de pricefighter. Ook het Adare hotel heeft een aantrekkelijke aanbieding, dus er zit maar één ding op: inpakken en wegwezen.
Vliegen vanuit Eindhoven betekent voor mij bijna vertrekken vanuit de achtertuin; ideaal dus. Thuis heb ik op de website mijn boardingpass uitgeprint en aangekomen in de vertrekhal kan ik meteen doorlopen naar de douane. Dit blijkt prima te werken en ik mag ook nog eens met 'priority' instappen. Helaas maakt Ryanair vandaag het eigen standpunt de 'most punctual airline' te zijn niet waar. Vanwege de drukte door diverse kort na elkaar vertrekkende vluchten van Eindhoven Airport, het missen van het slot en de drukte boven Londen zitten we meer dan één uur in het vliegtuig te wachten alvorens te vertrekken. Jammer, mijn tijd is toch al zo beperkt. Maar dan is het zover en een klein uurtje na de take-off sta ik buiten de aankomsthal van Stansted airport, op dezelfde tijd als we vertrokken zijn.
Hier zijn diverse manieren om in de Britse hoofdstad te komen, die zo'n goede 50 km verderop ligt. Zo kun je de Stansted Express trein nemen, die je in 3 kwartier naar Liverpool station brengt. Er rijden ook diverse buslijnen vanaf de luchthaven naar dit station, evenals naar het Victoria Station. Ik kies voor deze laatste optie die wel wat meer tijd kost, maar het voordeel heeft dat ik meteen naar het stadsdeel gebracht wordt waar ik wil zijn en alvast wat van Londen zie. De bus rijdt nl dwars door Londen en 75 minuten later sta ik op Buckingham Palace road, centraal en midden in de wereldstad. Het is een prachtige winterdag, de stad heet mij welkom met een stralend blauwe lucht en lekker zonnetje.

Het hotelletje dat ik via internet heb geboekt ligt op een steenworp van Paddington station en ook niet ver van de Marble Arch. Dus in feite midden in de metropool en toch in een rustige omgeving. Ik sta steeds verbaasd over de vele rustige plekjes, parken, autovrije straten en pleinen die te vinden zijn in deze miljoenenstad.
De kamer is nogal verouderd en erg basic, zoals de hotels in deze categorie bekend staan in Londen, maar ruim genoeg en met de centrale ligging een prima uitgangspunt voor mijn strooptocht door de stad. Voor mij vandaag voldoende, meer dan een redelijk en schoon bed heb ik ook niet nodig.

Keuze aan gezellige restaurantjes is ook volop aanwezig in deze omgeving, Londen beperkt zich echt niet bepaald meer tot Fish & Chips. Toen ik zo'n 25 jaar geleden voor het eerst in Londen was, had de Engelse keuken een niet te beste reputatie. Vandaag de dag is niets minder waar, dankzij de jonge topkoks als Jamie Oliver en door internationale invloeden is het slechte imago op dit gebied flink opgekrikt. De multiculturele samenleving uit zich natuurlijk ook in het culinaire aanbod, de buitenlandse keukens zijn talrijk aanwezig. Het is moeilijk kiezen uit het diverse aanbod; van Libanese restaurants tot pizzaria's, Griekse restaurants, Japanse sushi bars, eten uit Vietnam, Thailand en talrijke andere oosterse en Afrikaanse mogelijkheden. Zelfs de English tea lijkt verdrongen door de cappuccino.

Na een goede nachtrust en stevige English breakfast in het hotelletje trek ik er vroeg op uit.
Het Londen van weleer bestaat nog steeds, de rode dubbeldekkers en de black cabs rijden nog in grote getale -zij het in een vernieuwd jasje- en ook de typische rode Engelse telefooncel en brievenbussen sieren hier en daar het straatbeeld.
Omdat ik maar kort in de stad ben, beperk ik me deze keer tot de bekende bezienswaardigheden, een stadswandeling en wat shoppen. Graag zou ik wat langer rondstruinen, vooral in Soho en China Town, maar dat moet ik helaas voor een volgende bezoek bewaren. Och ja, een mens kan niet alles (ineens) hebben.

Piccadilly Circus geldt nog altijd als het kloppend hart van de hoofdstad en eigenlijk van het hele voormalige Britse Rijk als één van de drukste knooppunten van de binnenstad. Lower Regent Street, Haymarket, Shaftesbury Avenue, Coventry Street, Soho en Chinatown zijn samen met de bekende felle neonverlichting onderdeel van West End en komen hier samen bij het middelpunt van het plein: de fontein met het Erosbeeld. De neonreclame die het plein nog steeds zijn bijzondere impuls geeft, was in 1890 de eerste lichtreclame ter wereld.

Trafalgar Square, een plein zoals in vele Europese steden te vinden, een verzamelplaats voor toeristen en duiven. Het plein wordt omringt door de National Gallery met een verzameling West-Europese kunst, het Canada House, het South-Africa House, Uganda House en de kerk St. Martin-in-the-Fields. De Pall Mall, de Mall, een brede koninklijke boulevard die naar Buckingham Palace voert, Whitehall en Charing Cross komen hier samen.

Aan de overzijde van de Westminster Bridge bij de Houses of Parliament en de Big Ben, staat aan oever van de Thames het London Eye, ook wel British Airways London Eye genoemd (naar de sponsor). Naar het schijnt reikt het uitzicht bij heldere dagen 40 km ver. De geheel afgesloten glazen gondels bieden ieder plaats aan 25 personen en een ronde duurt 30 minuten.
De nieuwste grote toeristische attractie heeft met zijn 135 m hoogte inmiddels het record de grootste ter wereld te zijn af moeten staat aan de Singapore Flyer. Dit reuzerad in Singapore is meer dan 30 meter hoger en heeft 28 cabines ter grootte van een stadsbus waarin zo'n 30 mensen vrij kunnen rondlopen.

Mijn voorkeur gaat toch uit naar het uitzicht boven de 542 trappen in de koepel van de St Paul's Cathedral. Deze heldhaftige onderneming wordt beloond met een fantatisch panorama over Londen.
De dome is met een hoogte van 111 m (tot aan de bovenkant van het kruis) en met een gewicht van 67.000 ton na de St Pieter in Rome de grootste ter wereld.
Verschillende beroemdheden zoals de Duke of Wellington hebben hier een fraaie graftombe, de uitvaart van Winston Churchill werd hier gehouden.
St Pauls was ook de locatie voor het huwelijk van prins Charles met Diana.
Wat jammer dat dit monumentale meesterwerk zo ingebouwd staat te midden van drukke wegen en grote kantoorcomplexen, alhoewel deze wel in dezelfde stijl als de kathedraal gebouwd zijn.
Voor de entreeprijs van 10 Britse Ponden mag er niet gefotografeerd of gefilmd worden in de kerk.

Met een zwak voor kastelen is de Tower en de Tower Bridge een van mijn favoriete plekken in London City. Desondanks neem ik vandaag niet de tijd om het museum en de kroonjuwelen te bezoeken. De toeristische bezienswaardigheid wordt druk bezocht, voor een toegangsprijs van 16 ponden mag er niet gefotografeerd worden. De kroonjuwelen worden tentoongesteld achter glas en kun je alleen staande op een lopende band bekijken. Even stil staan bij de schatkamer en de pronkstukken rustig bewonderen is er helaas niet bij. Dus mij vandaag niet gezien!

De London Tower is prachtig gelegen aan de Thames. In de loop van de eeuwen heeft het dienst gedaan als fort, koninklijk paleis, munt, staatsgevangenis, executieplaats, garnizoen en wapenmagazijn. Tegenwoordig zijn er administratieve diensten gehuisvest en een museum dat een verzameling harnassen en wapentuig herbergt en zoals gezegd de kroonjuwelen.
Elke avond, om precies 21:53 uur, vindt in de Tower de Ceremony of the Keys plaats, een eeuwenoud gebruik waarbij de poorten van de tower formeel vergrendeld worden voor de nacht. Voor de ceremony zijn beperkt tickets verkrijgbaar, deze moeten minimaal 6 weken vooraf schriftelijk worden aangevraagd bij de Tower of London.

De nabijgelegen Tower Bridge dankt zijn naam aan het kasteel en eveneens aan het feit dat er op deze brug twee torens staan.

De naam Big Ben behoort niet aan de klokketoren zoals ik altijd dacht, maar hiermee wordt enkel het uurwerk in de toren aangeduid.

Wanneer ik langs Buckingham Palace rijdt, is het wisselen van de wacht nog bezig. Het is een behoorlijke desillusie, de eeuwenoude ceremonie vindt plaats achter de hoge hekken en rijen toeristen. Het gebeuren wordt beschouwd als het beste voorbeeld van nog bestaande militaire praal, maar het lijkt erop dat die vandaag de dag voornamelijk voor de toeristen tentoon gesteld wordt.
De nieuwe wacht, marcherend achter een orkest, komt of van de Wellington of de Chelsea Barracks en neemt de wacht over aan de voorzijde van het paleis. Dit spectacel is in de zomermaanden iedere dag te zien, in de winter gewoonlijk om de andere dag.
Bij een vorig bezoek aan Londen heb ik het wisselen van de Horse Guards nabij Whitehall bezocht. Dit kleurrijk schouwspel is hier iedere dag te zien, de wacht marcheert van Hyde Park Corner, via Constitution Hill en The Mall naar de Horse Guards parade.