TRIESTE
Als onderdeel van enkele dagen Slovenië, vliegen we in augustus 2013 naar Triëste in Italië.
Trieste is een sfeervolle universiteitsstad, grenzend aan Slovenie en gelegen aan de Mare Adriatico.
Van hieruit is een regelmatige busverbinding met de Sloveense kustplaatsjes, die we een bezoekje willen brengen. Maar ook Triëste, een onbekende stad in een onbekend stukje Italië, is zelf ook een bezoekje waard.
Het is een levendige stad vol culturele en culinaire hoogtepunten die zeker niet teleur stelt.
Deze actieve handels- en havenstad werd na WOII een 'vrije stad' en werd pas in 1954 deel van Italië, daar waar de 'rest' van Italie al bijna honderd jaar bestond.
In deze stad hangt dan ook een aparte sfeer: naast Italiaans en Oostenrijks doet het hier ook een beetje 'Weens-achtig' aan. Grote, statige gebouwen, brede lanen. Het hart van de benedenstad wordt gevormd door de Piazza Unità d'Italia. Dit plein dat met één kant aan de zee grenst, kent sfeervolle gebouwen en terrassen en is tevens het grootste plein van Italië dat direkt grenst aan zee.
Triëste is een levendige universiteitstad. Het middelpunt is Piazza Unita d`Italië, dit is een groot plein met aan de ene kant de zee en aan de andere kant vele terrasjes en mooie archeologische gebouwen. Dit plein is ook de populairste ontmoetingsplaats van Trieste.
Een bezienswaardigheid in het centrum van de stad is het oude Romeinse theater, afkomstig uit de 1e eeuw. Het is erg bijzonder om (een deel van) zo'n oud bouwwerk middenin de stad tegen te komen. In juli 2013 werd het gerestaureerd en was het gesloten voor publiek.
We lopen langs het Canal Grande, over het Piazza dell Uniá d'Italia en door de steegjes aan de voet van het Castello di San Giusto.
Even uitpuffend op een terrasje met uitzicht op zee krijgen we een spoedcusus 'koffie bestellen in Triëst'. Hier bestel je geen cappuccino als je een cappuccino wilt, maar een caffe latte in tazza grande.
Een macciato noem je een gocciato en als je echt als een local wilt klinken bestel je een Capo in Bi, een soort espresso met een schuimlaagje van warme melk, geserveerd in een hoekig glaasje. Dat drinken ze hier de hele dag door.
Op de top van een in zee uitstekende rots staat prachtig gelegen in een exotisch park het kasteel Miramare, de trots van Triëste. Vanaf het kasteel heb je een prachtig uitzicht over de Golf van Triëst en het groene park dat Miramare omringt. Het witte kasteel was eens de residentie van aartshertog Ferdinand Maximiliaan van Habsburg, maar is tegenwoordig vooral in gebruik als museum en tentoonstellingsruimte. Er kleeft ook een onheilspellende legende aan Miramare: ieder die hier de nacht doorbrengt, zou gedoemd zijn om een vroege dood in een vreemd land te sterven…
Wij nemen het risico niet en overnachten even verderop in een guesthouse aan het haventje van Grignano. Ook helemaal geen verkeerd plekje!
Triëste was tot de eerste wereldoorlog onderdeel van het keizerrijk Oostenrijk-Hongarije en werd Wenen aan zee genoemd.
De stad is gebouwd op koffiebonen. Rederijen, handelaren en branders brachten welvaart die te zien is aan de prachtige panden, statige pleinen en stijvolle straten. Triëste is nog altijd de grootste koffiehaven van Italië en Illy heeft er zijn hoofdkantoor.
Dat was dus genieten op het terras van het stijlvolle Caffe degli Specchi, een van de meest geliefde afspreekpunten van de Triestini. Illy caffè uiteraard, uitzicht op zee, wie doet je wat.
Alhoewel, 's winters is het hier wat minder, dan wordt de stad vaak geteisterd door de Bora, een stormachtige wind die de Triestini tot wanhoop drijft en ze zich vasthouden aan speciale touwen om niet omver geblazen te worden.... Wij hadden nu meer geluk, de nazomerzon liet zich van de goede kant zien.
Hoe langer we in Triëste zijn, hoe meer we er van gaan houden. Een Oostenrijkse stad met Slavisch temperament en Italiaanse levenslust. Waarom zouden we hier ooit nog weggaan?
Maak jouw eigen website met JouwWeb