KOETAISI

Na de nachtelijke vlucht staat Lavan al te wachten in de aankomsthal om ons naar het  guesthouse in Koetasi te brengen waar we op dit vroege tijdstip gastvrij worden onthaald.
We kunnen nog een paar uurtjes nachtrust inhalen en daarna trekken we er opuit voor een stadswandeling.  
Na Tbilisi is Koetaisi de grootste stad van het land, maar met een provinciale sfeer en niet al te best onderhouden. Rond de markthal en het stadspark heerst een gezellige drukte.
De belangrijkste bezienswaardigheid van de stad is de Bagrati kathedraal, niet ver van ons guesthouse aan de noordkant van de rivier de Rioni. De kerk heeft een roerig verleden en is diverse keren ernstig beschadigd en opgeblazen, maar inmiddels volledig gerestaureerd.

Zoals in het hele land vele tegenstellingen zijn, is er ook een groot contast in het wagenpark. Het vervoerbedrijf heeft met een partij afgekeurde bestelbusjes uit Nederland een koopje op de kop getikt. Overal rijden marshruta's met de Nederlandse belettering er nog op als 'Tegel en metselwerken Rotterdam' of 'Mytylschool de Vlij uit Dordrecht'. Tweedehands auto's komen overal vandaan en ondanks het feit dat in Georgie rechts gereden wordt rijden er ook veel geïmporteerde tweedehandsjes uit Japan en Engeland rond met het stuur nog aan de rechterkant. Lastig rijden lijkt me dat, als chauffeur heb je zo aanmerkelijk minder zicht bij de talloze gevaarlijke inhaalmanoeuvres. Op de weg naar Tbilisi zien we dan ook regelmatig auto's en vrachtwagens op hun kant of ondersteboven langs en op de weg liggen. We moeten onderweg tijdens onze rondrit dan ook regelmatig een oogje dichtknijpen. Ik zal moeten vertrouwen op de stuurmanskunst van onze chauffeur Lavan die het zelf blijkbaar toch ook niet helemaal vertrouwt. Hij heeft zijn auto vol hangen met heilig beeldjes en kaartjes met ikonen. Bij iedere kerk die ergens in de verre omgeving van de weg staat, begint hij verwoed kruisjes te slaan. En er staan veel kerken in Georgie, Lavan heeft het er maar druk mee..

Het is najaar, duidelijk oogsttijd. In en rond de markthal is het een drukte van belang en ook in de straten er om heen en op het plein wordt flink handel gedreven. Het lijkt wel koniginnedag met overal langs de weg kofferbakverkoop en garagesales. Daartussen zitten oude, kromgegroeide vrouwtjes op een krukje of gewoon op de grond met groente uit de tuin, tweedehands kleding of andere gebruikte en ongebruikte handelswaar. Er wordt blijkbaar niet overal even goede zaken gedaan en dan is het een slaapverwekkende baan, sommige marktkoopvrouwen zitten in het avondzonnetje te knikkebollen of zijn boven hun koopwaar in slaap gesukkeld.

De kramen zijn overladen met granaatappels, meloenen, walnoten en groenten uit de tuin. Het aanbod is enorm, in de hal wordt wat orde in de chaos geschept door de verschillende producten netjes gerangschikt op soort bij elkaar aan te bieden. Er is een aparte sector voor de lokale, huisgemaakte kaasjes en even verderop liggen de tweedehands schoenen bij elkaar. Er is ook een wijnafdeling met zelfgemaakte wijn in plastic coca cola flesjes. Daarnaast zien we enkele kramen waar een soort van kaarsen verkocht worden, tenminste zo ziet het eruit. Als we heel hartelijk een stukje aangeboden krijgen, moeten we even slikken. Het is zo goed bedoeld, maar wat moeten we met een stukje kaars?

Even verderop zien we een kind er van smullen en blijkt het een plaatselijke lekkernij te zijn..  

Om mijn blunder goed te maken koop ik bij een ander oud vrouwtje maar wat en gebaar dat ze het wisselgeld mag laten zitten. Haar gezicht licht op en ze bedankt me zo hartelijk dat ik bij iedereen wel wat wil kopen.

Een markt als overal ter wereld, maar toch een kleine cultuurschok.

GORI

De grootste stad op de route van Koetaisi naar Tbilisi is Gori, de niet bijzonder aantrekkelijke administratieve hoofdstad van Binnen Kartli. Ze is vooral bekend als geboorteplaats van Josif Dzjoegasjvili, die later bekend zou worden als Sovjetleider Josif Stalin. Het is een van de weinige plekken ter wereld waar de bloeddorstige dictator nog openlijk wordt vereerd. Zo vind je hier een speciaal aan hem gewijd Stalinmuseum in een gebouw dat doet denken aan een Italiaanse palazzo. Op het plein ervoor staat er nog een metershoog standbeeld van hem. Zelf voel ik niet de behoefte om aan deze verering deel te nemen beperk me tot een kijkje in de zwaar bepanserde prive treinwagon waarmee hij oa met Churchill en Roosevelt naar Potsdam reisde.

In de trein zijn de slaapkamers, badkamer, keukentje en kantoortje te zien, alsof het vorige maand nog in gebruik was. Ik loop nog even langs het houten geboortehuisje van de grote dictator, dat voor het museum in een paviljoentje staat en hou het dan voor gezien om een kort stadswandelingetje te maken.

OEPLISTSICHE

In Oeplistsiche liggen de resten van een van de oudste grotnederzettingen van de Kaukasus. Al 3000 jaar geleden zijn hier in de hellingen van de Mtkvari vallei grotwoningen uitgehouwen. De plaats groeide uit tot een belangrijk handelscentrum aan de hier lopende Zijderoute. Later is Oeplistsiche langzaam maar zeker geïsoleerd geraakt en daarna is het lange tijd bewoond geweest door monniken.
Verwoestingen, aardbevingen en eeuwenlange erosie heeft sporen nagelaten. Toch is er tijdens het rondstruinen over de rots nog altijd het nodige te zien, zoals resten van een Romeins theater, een troonzaal, verscheidene tempels, wijnkelders en een oude kerk die nog steeds intact is. Niet spectaculair, maar met het uitzicht over de rivier en de omgeving is het de moeite van de omweg en het klauteren over de rotsblokken waard.

Het complex is bereikbaar via een trap door een tunnel, maar die ontdekken we pas op de terugweg, als ik al halsbrekende toeren heb uitgehaald over de gladde rotsen.

Voorbij Gori loopt de hoofdweg vanaf de Zwarte Zee vlak langs de grens met het eenzijdig afgescheiden Zuid-Ossetië. Tijdens en korte tijd na de vijfdaagse oorlog in 2008 bezetten de Russen een deel van deze weg en controleerden zij iedereen die er gebruik van wilde maken. Recentelijk zijn in deze omgeving ook nog spanningen en ongeregeldheden geweest. Nu merken we hier niets meer van en kun je als toerist zonder enig gevaar in deze omgeving rondreizen, mits je maar niet probeert de grens met Zuid-Ossetië te dicht te naderen.
Dat zijn we niet van plan, we willen vandaag verder via Mtscheta naar Tbilisi. De hoofdweg die we gedurende de 235km hebben gevolgd is goed en er wordt nog een extra rijbaan aangelegd, wellicht met behulp van de EU?

MTSCHETA

Het stadje Mtscheta zelf ziet er niet spectaculair uit, de hoofdstraat is wel netjes opgeknapt en bestaat uit vele souvenierswinkels en restaurantjes. De grootste bezienswaardigheid van het historische -kleine- stadje Mtscheta steekt boven het stadje uit; de Svetitschoveli kathedraal. Ze ligt op het ommuurde terrein waar vroeger de paleizen van de koningen van Kartli zouden hebben gestaan. In de kathedraal zijn verschillende van deze Georgische koningen begraven.

Op gezette tijden zouden zich hier de grote getalen pelgrims moeten verdringen, nu lopen er wat groepjes mensen, monniken en nonnen rond en kussen met veel respect de ikonen.
Zowel in Mtscheta zelf als in de ruime omgeving zijn diverse andere oude kerken en kloosters te vinden, de geestelijken zijn vaak nog jong en niet onaantrekkelijk.

Langs de weg naar Tbilisi vangen we nog even een glimp op van het prachtig uitzicht op het stadje, maar onze chauffeur Lavan heeft dit zelf niet zo in de gaten en we scheuren er voorbij voordat we ervan kunnen genieten.

Lavan is een aardige vent en een goede chauffeur in het hectische Georgische verkeer, maar van de potentiele toeristische schatten in zijn land heeft ie geen kaas gegeten. Om over ambities als gids nog maar te zwijgen. Maar dat is geen enkel probleem voor ons, met wat geduld, google maps en mijn goede voorbereidingen komen we uiteindelijk overal waar we willen zijn.

.

Meer zien?  

Verder naar Tbilisi........>>> klik hier.......>>>

Voor Georgië 2016......>>>klik hier......>>>

Na de ineenstorting van het Sovjetrijk en de gewapende conflicten lag Georgië feitelijk in duigen. De economie draaide niet meer, de bevolking was arm en lange stroomstoringen waren aan de orde van de dag. Door afwezigheid van een sterk bestuur gingen misdaad en corruptie er steeds weliger tieren.

In 2003 begon een volksopstand, de Rozenrevolutie geleid door de latere president Michail Saakasjvili tegen de toenmalige corrupte president Edoeard Sjeverdnadze. (Die ooit Sovjetminister was onder Gorbatsjov)

Bij de presidentsverkiezingen in 2004 wordt de in het westen opgeleide Saakasjvili met 96 procent van de stemmen tot nieuwe president van Georgië gekozen.

Toetreding tot de NAVO en de Europese Unie is dan het belangrijkste doel van de buitenlandse politiek.

Samen met zijn vloeiend Georgisch sprekende Nederlandse vrouw Sandra Roelofs slaagt hij erin de corruptie te bestrijden en tegelijkertijd de economische groei te bevorderen. Het welvaartspeil stijgt zichtbaar onder het presidentschap van Saakasjvili en hij slaagt erin om op vreedzame wijze Adzjarië weer onder het gezag van Tbilisi te plaatsen.

Het dieptepunt is een 5 daagse oorlog in augustus 2008, waarbij steden als Gori en Poti worden gebombardeerd en honderden burgers het leven laten, waaronder de Nederlandse cameraman Stan Storimans. Hierdoor wordt de Georgische economie enorme schade toegebracht en lijkt onder andere het lidmaatschap van de NAVO voorlopig definitief bekeken.

Na Saakasjvili's tweede ambtstermijn in 2013 is hij niet herkiesbaar als president en wordt opgevolgd door Giorgi Margvelashvili.