MONACO

Net als zo'n 3 miljoen andere toeristen brengen we in april 2017 een bezoekje aan het ministaatje met de grootste miljonairsdichtheid en de bekendste prinsessen ter wereld. 

Na het Vaticaan is dit het kleinste onafhankelijke land ter wereld, bestaande uit slechts één stad.

De voornaamste toeristische attractie is de 60m uit zee oprijzende rots, waarop Monaco-Ville ligt.

Een beroemde wijk is Monte Carlo, die vooral bekend is om het Monte Carlo casino. Daar gaan wij ons niet aan wagen, we houden het bij een stadswandeling rond de haven en nemen een kijkje in en rond het prinselijk paleis.

Op het eerste gezicht ligt er geen vorstelijke glans over het prinsdom. Monaco oogt als een permanente bouwplaats en lijkt in uitlaatgassen te verstikken. Een rondweg doorsnijdt het merkwaardig oord van torenflats en belle-epoquevilla's. In de binnenstad kom je zeker in de file en een parkeerplaats vinden is uitzichtloos.

We gaan eerst eens een kijkje nemen in de beroemde Jardin Exotique in het westen van Monaco. Hier groeien talloze exotische planten waaronder reuzencactussen en Afrikaanse bomen. Vanuit diverse uitzichtpunten kijken we uit op Monaco.

Monaco is klein, niet bijzonder mooi, helemaal dichtgebouwd, maar ongeloofelijk exclusief en daarmee een van de merkwaardigste dwergstaten.

Het belastingparadijs is 3,2km lang en komt ongeveer overeen met 195 voetbalvelden of de helft van Hydepark. Toch is het heel beroemd, wat enerzijds komt door de belastingvoordelen, maar niet in de laatste plaats door de publiciteitsmachine waarover geen enkel andere plaats met 30.000 inwoners op deze aarde beschikt. Op de rots aan zee wonen de populairste prinsessen van de moderne tijd. Alleen Caroline heeft al meer dan 10.000 keer op de voorpagina's van de schandaalpers gestaan en haar zus volgt op korte afstand.

In de kathedraal van Monaco- Ville zijn de altaartstukken al lang niet meer de voornaamste attractie, dat is het graf van de in 1982 dodelijk verongelukte prinses Gracia, wier weg van Hollywoodster tot Monegaskische fist lady een legende werd. 

Op de grote Place du Palais in de oude stad staat het prinselijk paleis. Elke dag om 12:00 uur vindt voor het gebouw het veel bewonderde ceremonieel van de aflossing van de wacht plaats.

In de zuidvleugel van het Palais Princier bevinden zich de privévertrekken van de prinselijke familie, die natuurlijk niet toegankelijk zijn.

In een ander deel van het paleis zijn naast diverse prachtig ingerichte salons, de huiskapel en de troonzaal met de zetel van de regent onder een baldakijn te zien in het bijbehorende museum.

Verder documenteren oorkondes, munten en schilderijen uit de paleisarchieven de geschiedenis van het vorstendom.

Er zijn inderdaad mooiere plaatsen op deze wereld dan deze vier kilometer dichtgebouwde kust, ingeklemd tussen Frankrijk en Italië. Toch kan geen enkele andere staat bogen op een dergelijke mate hoge miljonairsdichtheid als hier.

En dat is voldoende -samen met de prinsessen- voor de mythe Monaco.

Het vorstendom biedt geen bijzondere cultuurhistorische bezienswaardigheden. Toch is het een van de populairste reisdoelen aan de Cote d'Azur. Drie miljoen toeristen bezoeken elke zomer de dwergstaat.

Net als wij blijven de meesten niet langer dan een dag.

Toerisme is vóór gokwinsten en belastinggelden de voornaamste inkomstenbron van de moderne stadstaat geworden.

Sinds de dood van Rainier III in 2005 zwaait zijn zoon prins Albert II de scepter over het staatje. Sindsdien legt het vorstendom zich toe op verbetering van zijn reputatie als internationaal financieel centrum en milieuvriendelijkheid.

Albert voerde de belasting op rente-inkomsten in, maar bovendien ook biodieselbussen en verplichte afvalscheiding. 

Al jaren belooft Albert dat Monaco niet langer een 'Sunny place for shady people' (een zonnige plek voor louche figuren) zal zijn en hij verklaarde: 'ons financieel centrum moet voorbeeldig zijn.

Er doen veel grapjes de rondte dat de schijn hoog op wordt gehouden dat er niets gebeurd wat het daglicht niet kan verdragen en dat er zelfs geen begrafenissen te zien zijn om alles in Monaco rozengeur en maneschijn te doen lijken.

Dat is niet altijd zo geweest, diverse mafiosi en internationale wapenhandelaren gebruiken Monaco van oudsher voor het witwassen van geld. 

Toch is het overal in het vorstendom relatief veilig, elke parkeergarage, elke lift, elk hoekje van het miljonairsreservaat wordt met videocamera's bewaakt en een groot deel van het Monegaskische leven is live in de plaatselijke politiecentrale te volgen. Daar kunnen de beambten op hun beeldschermen nummerborden ontcijferen en door in te zoomen zelfs de menukaart van Café de Paris lezen. 

Monaco heeft naar verluid 's werelds laagste criminaliteitcijfers en zou het veiligste land van Europa zijn.

Er wordt gezegd dat een zakkenroller in een lift van de parkeergarage direct bij het opengaan van de lift opgepakt werd door de politie die hem op stond te wachten na het zien van de camerabeelden.

Het grote oceanografisch museum werd in 1919 door hobbywetenschapper prins Albert I geopend. Te zien zijn walvis- en haaienskeletten en zeevissen in meer dan 90 aquariums.