DALMATIË

In april 2016 heb ik het genoegen om weer in Kroatië te zijn. Dalmatië is de zuidwestelijke regio in dit land, met een ongeloofelijk lange kustlijn, grillige rotsformaties en tientallen eilandjes.

Na een vroege Ryanairvlucht vanuit Weeze landen we op de luchthaven van Zadar en zakken we met de lokale bus meteen af over de kustweg naar het zuiden. We weten inmiddels wel dat niet alleen de kustlijn hier de moeite waard is, ook het binnenland heeft veel te bieden aan zowel natuurschoon als pittoreske historische steden en stadjes.

Via Split brengen we een bezoekje aan Dubrovnik en de weg terug gaat via Sibenik voor een wandeling door Nationaal park Krka. Een behoorlijke afstand, maar door de schitterende uitzichten onderweg duur de busreis eigenlijk nog te kort.

Kroatië, of Hrvatska, zoals het land in het Kroatisch heet, is helemaal terug van weggeweest. Toen het land nog deel uit maakte van Joegoslavië, trok het gebied miljoenen toeristen per jaar. Nadat de Balkanoorlog uitbrak, stortte het toerisme in, maar inmiddels zijn de bezoekersaantallen weer omhoog geschoten en is het land een topper in de Europese toeristensector. Het hoogseizoen aan de kust spreekt me dan ook niet zo aan, maar nu in het vroege voorjaar wil ik er graag nog eens een kijkje gaan nemen.

Er zijn legio hoogtepunten in Kroatië om voor terug te komen, zoals de prachtige kust van Dalmatië met het kristalheldere zeewater van de Adriatische zee, dat nu nog wel te fris is om in te zwemmen. De historische steden van Split, Dubrovnik en Sibenik met hun tal van historische monumenten en aangename mediterrane sfeer. Het Nationaal Park KRKA waar de watervallen nu in deze tijd op hun mooist zijn. Met dit alles hoeven we ons zeker niet te vervelen.

 

SPLIT

Vanaf het vliegveld in Zadar is er bij iedere binnenkomende vlucht een busverbinding naar het busstation. Daar hoeven we niet lang te wachten op de volgende bus naar Split. Met meer dan 220.000 inwoners is dit na hoofdstad Zagreb de tweede stad van het land. Het is een schitterende route langs de kust, de rit van een kleine 3 uur duurt bijna te kort. Met deze uitzichten is het zeker geen straf om met de bus door Kroatië te trekken. Als we aan komen rijden is het eerste beeld op de stad niet erg veelbelovend, met het zicht op industriële complexen en de lelijke, hoge flats die in het oude, socialistische Joegoslavië zijn gebouwd. Maar al wandelend van het busstation naar het appartementje midden in het historisch centrum moet dit beeld al gauw bijgesteld worden. Het centraal station van de intercitybussen ligt pal aan de kade voor de boulevard waar je in de verte uitkijkt op de westelijke punt van het schiereiland met als groene long het grote park Marjan op de heuvel. Maar zover hoeven we niet te lopen, direct aan de havenboulevard staat nog altijd een groot deel van het oorspronkelijke paleis overeind. Het leuke eraan is dat het al zeventien eeuwen lang gewoon in gebruik is als woonwijk. Daardoor is binnen de oorspronkelijke paleismuren een levendige mix aan gebouwen en gebruiksfuncties ontstaan die uniek is in Europa. Er wonen nog altijd zo'n drieduizend mensen in de oude stad te midden van eeuwenoude zuilen, bogen en gewelven. Deze gehele historische binnenstad staat op de werelderfgoedlijst van Unesco.

Ergens in dit intrigerende labyrint van smalle straatjes, poorten, pleintjes en steegjes ligt het appartement waar we gaan overnachten en dat is even zoeken. 

 

DUBROVNIK

Hoewel het oude centrum binnen de stadsmuren van de 'Parel van de Adriatische zee' redelijk klein is, is het van het busstation naar het guesthouse nog een behoorlijk stukje lopen en klimmen door de trapstraatjes. Na het inchecken is het zonder bagage nog een mooie wandeling tot aan de Pilepoort, de hoofdingang in de stadsmuur. Hier binnen in de oude stad wonen nog steeds ongeveer tweeduizend mensen. De autovrije stad  op het schiereiland wordt aan alle kanten omgeven door de stadsmuur, die behoort tot de best bewaarde stadswallen in Europa. Natuurlijk moet je deze stad te voet verkennen en ook de in totaal 1940m lange muren zijn te beklimmen. Het is allemaal in prima gerestaureerde staat te bezichtigen, waarbij je ook nog prachtige uitzichten over zee en over de daken van de oude stad hebt.

Na de strijd hadden de daken erg te lijden gehad en zo'n 500.000 dakpannen moesten worden vervangen. Er was echter een probleem: de dakpannen fabriek in de buurt was al geruime tijd gesloten. Men moest daarom uitwijken naar het buitenland en vond een fabriek in Toulouse die in staat was de helft t e elveren. Jammer genoeg was de honingkleur van de pannen uit Kroatië anders dan de rode kleur van de pannen uit Toulouse...

Tijdens de slenterpartij over de muur ontdekken we een opeenvolging van eenvormige rode pannendaken, forten, goed verscholen binnenpleintjes, massieve wachttoren, onvermoede steegjes, trapstraatjes en fraaie woningen met rijk versierde wapenschilden en met bloemen overladen balkonnetjes.

Achter de Pilepoort start de Placa of Stradun, de brede hoofdstraat van de oude stad met zijn glimmende plaveisel.

De unieke ligging van Dubrovnik, op het schiereiland aan de voet van een kalksteengebergte omgeven door een subtropische vegetatie en een aantal kunsthistorisch gezien belangrijke bouwwerken. De stadskern is een van de mooiste voetgangersbieden van Europa, waar je altijd tussen de toeristen wandelt. Die combinatie maakt een verblijf in deze eeuwenlang met Venetië concurrerende zeehandelsstad zeer de moeite waard. 

 

SIBENIK

Vanuit Dubrovnik komen we met de bus aan op het station van Sibenik. De stad met zijn 3 vestingen ligt op de ene oever van de baai die de rivier de Krka hier voor zijn monding in de Adriatische zee heeft gevormd. Bij de haven ligt het centrum van de autovrije  binnenstad die wordt gedomineerd door paleizen en andere belangrijke bouwkundige monumenten. Ook hier nodigt de doolhof van straatjes uit tot rondwandelen. De route gaat langs tal van architecturale bijzonderheden, gevels die met wapenschilden zijn versierd en kleine paleisjes en patriciershuizen worden nog altijd bewoond door mensen uit de stad. Hier en daar is tussen twee leeuwenkoppen of bewerkte sierstenen een waslijn gespannen in de portalen uit de gotiek en renaissance.

Sibenik was in het voormalig Joegoslavië uitgegroeid tot een van de belangrijkste havens van de Adriatische kust en een industriestad met toekomst. Het uitroepen van de onafhankelijkheid in 1991 betekende echter het eind van deze voorspoed. Het leger en de Servische milities bombarderen de fabrieken, waardoor de aluminiumproductie compleet stilvalt, een ramp voor de plaatselijke bevolking. De stad is deze ramp nog steeds niet te boven gekomen. Gelukkig is er nu het toerisme, al staat de toeristische infrastructuur nog in de kinderschoenen. Er zijn vooral kleine familiepensions en guesthouses die onderdak bieden aan de bezoekers van de stad.

Sibenik mag dan minder bekend zijn dan Dubrovnik en Split of Zadar, maar -misschien juist wel daarom- heeft het niet minder charme. Het was een goed idee om ook hier een overnachting te boeken en ten volle te genieten van de steile straatjes en mysterieuze doorgangen in het avondlicht.

Dit heeft ook een praktische reden, morgenochtend vertrekt hier de bus naar het Nationaal Park Krka.

 

 

KRKA NATIONAAL PARK

Op het busstation van Sibenik kopen we een kaartje naar het dorpje Skradin, zo'n 20 km verderop. De bus doet er een kleine 3 kwartier over voordat we aankomen bij de toegang tot het NP Krka. We worden gedropt bij de bushalte die net voorbij het centrum van het dorpje ligt, een strategische zet omdat we zo het toeristische dorpje met de vele winkels en terrasjes door moeten lopen. De boot vertrekt aan het begin van het dorpje bij het informatiecentrum waar de kaartjes te koop zijn, hierbij is de boottocht van een kwartier naar het begin van het park inbegrepen. Dat mag ook wel, want het toeristische park vraag een behoorlijke toegangsprijs die oploopt tot 150 kuna (20 euro) in het hoogseizoen. Er worden ook langere boottochten en excursies georganiseerd die allemaal hun eigen extra prijs hebben, zoals naar het Krka klooster en het eilandje Visovac. Wij beperken ons vandaag tot een wandeling door het park en de Roski Slap watervallen.

 

 

De rivier de Krka, die in het karstgebied een zeer onregelmatige loop volgt, heeft zijn stempel gedrukt op het achterland van Sibenik. Watervallen en stroomversnellingen kenmerken de rivier die over een afstand van 75km de grens vormt tussen Noord-en Midden Dalmatië. Het hele gebied staat bekend als het nationaal park Krka, op een steenworp afstand van Sibenik. De rivier is het indrukwekkendst in het Nationaal Park. Over een lengte van ongeveer 400m stort  hij naar beneden over 17 cascades die zo'n 100m breed zijn en waarbij een hoogteverschil van 45m wordt overbrugd. In dit jaargetijde stroomt hier een indrukwekkende hoeveelheid water naar het Prokljansko jezero (meer). Het water loopt door kleine bossen en daardoor zijn er terrassen van kalksteen ontstaan. Dit natuurlijke wonder van Kroatië werd in 1985 tot nationaal park uitgeroepen. Hier doet zich hetzelfde geologische fenomeen voor als bij de Plitvicemeren die we enkele jaren geleden hebben bezocht. Door de erosie van de rotswanden en van de rivierbedding van de rivier de Krka zijn in de loop van duizenden jaren, geholpen door de verkalking van de waterplanten natuurlijke barrières ontstaan van poreuze travertin gesteenten. Door de kracht van het water zijn nieuwe landschappen met nieuwe waterbeddingen en watervallen ontstaan. Een permanent natuurlijk en origineel geologisch proces.

Het zijn mooie, maar supertoeristische plaatsen, waar het water uit alle hoekjes en gaatjes tegelijk lijkt te komen, nu eens rustig kabbelend, dan weer wild en wervelend en altijd te midden van een rijke flora, die in zijn overdaad bijna tropisch aandoet. Via de serie wandelpaden is het hier heerlijk wandelen.

 

Maak jouw eigen website met JouwWeb