TABOR

Vanuit Praag is een direkte treinverbinding met het 80km verderop gelegen Tabor. Op het station in Praag kun je nog kaartjes kopen aan bemande loketten. Altijd fijn, maar de dame die wij troffen was duidelijk met het verkeerde been uit bed gestapt en zo onvriendelijk dat we beter af geweest waren bij de ticketautomaat. 

Ook de bewegwijzering en informatievoorziening op dit grote station laat te wensen over, als je onbekend bent is het niet gemakkelijk om het juiste perron te vinden. We werden van het ene naar het andere loket gestuurd en na enkele onwillende medewerkers van České dráhy wou uiteindelijk iemand ons toch op tijd vertellen waar we moesten zijn om de juiste trein te halen.

Onderweg trekt het gevarieerde landschap van midden Tsjechië aan ons voorbij met rivieren die door de dalen slingeren en dichte bossen. Deze streek is een soort Tsjechisch Loiredal, want hier staan tientallen burchten en kastelen langs de Moldau. Verschillende stuwmeren vormen een aardig vakantiegebied in het land van de karper.
Na een kleine anderhalf uur arriveren we op onze volgende bestemming, voor de komende dagen hebben we een appartementje in Tabor.
Dankzij de kleurrijke en gebeeldhouwde oude gevels is het historische centrum van deze middeleeuwse stad een van de goed bewaarde pareltjes van zuidelijk Bohemen.

Tábor kijkt vanaf een hoge, steile oever uit over de Luznicevallei. Het stadje dankt zijn naam aan de Bijbelse berg waar Christus in een andere gedaante aan zijn discipelen zou zijn verschenen. 

We dwalen rond in de smalle kronkelige straatjes van de oude stad en zijn ons richtinggevoel in no time kwijt. Dat is ook de bedoeling, de stad is aangelegd om het leven voor de vijand zo verwarrend mogelijk te maken.

Een korte wandeling verderop door een mooi landschap met wandelpaden, ligt het gehucht Klokoty met een barokklooster en kloosterkerk. Uit de kapelletjes langs het wandelpad blijkt dat dit een katholiek pelgrimsoord is.

Aan de andere kant van de stad ligt het Jordanmeer, het oudste stuwmeer van Europa.

 

TREBON

Na een dagje relaxen en slenteren in Tabor nemen we de trein weer om een wandeling te gaan maken in het versterkte stadje Třeboň.
Het ligt in een waterrijk gebied met veel meren en zacht glooiende heuvels en het marktplein mag ook gezien worden vanwege de mooie pastelkleurige woningen met arcaden. Aan het marktplein staat het stadhuis met klokkentoren en in het midden van het plein een barokke pestzuil met fontein. Třeboň is de hoofdstad van de karpervangst en een geliefde bestemming van wielertoeristen.
De traditie van de visserij bestaat in Tsjechië al eeuwenlang, vijvers waar je ook kijkt. De meeste vijvers bevinden zich in de omgeving van Třeboň, Jindřichův Hradec, České Budějovice en Tábor. In de herfst worden de visvijvers leeggevist, wat gepaard gaat met speciale evenementen met een onvergelijkbare sfeer. De visserij heeft zonder enige twijfel het karakter van de culinaire specialiteiten in de lokale restaurants beïnvloed. De gerechten bereid van karper, snoek en paling

Een aantal van de oorspronkelijke stadspoorten van de ommuurde stad Třeboň is bewaard gebleven. Zij vormen nog steeds de enige toegangswegen tot het centrum. 

Vlakbij de 16e eeuwse Svinenskápoort ligt de Regent brouwerij, die al bier brouwt vanaf het moment dat de stad werd gesticht. 

Het kleine plaatsje wordt beheerst door het kasteel. De gebouwen van de burcht nemen een groot deel van de stad in beslag. Op het grote binnenhof zit zelfs een pizzeria. 

Het kasteel zelf is alleen met een rondleiding te bezichtigen, maar met dit prachtige weer maken we liever een wandelingetje door het in Engelse stijl aangelegde park.

 

ČESKÝ KRUMLOV

Vandaag stappen we weer in de trein en laten het Zuid-Tsjechische landschap weer verder aan ons voorbij glijden. Een vriendelijk gebied met glooiende heuvels, bossen, visvijvers en vennen dat wordt verlevendigd met de silhouetten van kerkjes, boerderijen en af en toe een kasteel in de verte. De middeleeuwse stad Český Krumlov is na Praag de grote publiekstrekker in Tsjechië.
Vanuit het station aan de rand van het stadje is het nog een stukje lopen naar het oude stadscentrum. Dat is toegankelijk via een bruggetje over de Vltava, de Lazebnicky most. De kronkelende straatjes zijn ten prooi gevallen aan de commercie, met veel glas- en porceleinwinkels, kleine ateliers, bedenkelijke souvenirzaakjes en restaurantjes te over in dit gedeelte van het stadje. Allemaal zijn ze uit op de portemonnee van de voornamelijk Oostenrijkse en Duitse toeristen. 

Afgezien daarvan is het stadje een plaatje uit een sprookjesboek. Voor het beschrijven van de aanblik van Český Krumlov halen de meeste reisgidsen termen als sprookjesachtig en feeëriek uit de kast en eigenlijk voelen wij geen enkele behoefte om die woorden af te zwakken. We raken meteen gefascineerd door de brug met de arcaden, die tussen het Krumlovkasteel en het theater ligt. Hij ziet er een beetje uit als twee op elkaar getapelde Romeinse aquaducten, met daarop enkele woonlagen. En niet in de laatste plaats is de brug ook een ideaal uitkijkpunt op de stad.

 

 

Aan de voet van het kasteel ligt de wijk Latrán met kunstgalerieen, terrassen, restaurants en diverse musea. 

Onder het communisme was Český Krumlov een populaire plek voor Tsjechen die over de grens, in het nabijgelegen Oostenrijk, de vrijheid wilden zoeken. Honderden van hen zijn neergeschoten tijdens hun vluchtpogingen. Na de val van de muur is er alles aan gedaan om van Český Krumlov een aantrekkelijke bestemming te maken, vol terrasjes, winkeltjes en musea. McDonalds kreeg echter tot drie maal toe “nee” te horen toen het zich hier wilde vestigen: de fastfoodketen past niet in het historische straatbeeld en wordt daarom geweerd.

Op de brug met een schilderachtig uitzicht op het stadje is het niet moeilijk om te zien waarom er in de middeleeuwen juist hier een stad ontstond. Het ligt middenin een geweldige U-bocht van de Vltava, zoals de Moldau hier wordt genoemd, en wordt dus aan drie kanten door het water beschermd. Klein stukje stadsmuur aanleggen en klaar is Wenceslas.

Het historisch centrum staat sinds 1992 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Een dergelijke vermelding staat vrijwel garant voor een grote belangstelling onder toeristen. Je kunt hier af en toe over de koppen lopen en wij zijn niet eens in het hoogseizoen.

De smalle, kronkelige middeleeuwse keienstraatjes met de oude huisjes en historische gebouwen, bruisen van het leven, met name door de dagjesmensen die een bezoekje brengen aan de musea, de galerieën en souvenirshops. Dwars door het dorp kronkelt de rivier de Moldau en vlakbij is het Lipnomeer dat ook veel watersporters trekt.
Rondom het marktplein (namesti Svornosti) met 16e eeuws raadhuis is van alles te zien. De St. Vituskerk, een gotische kathedraal met een schitterend uitzicht over het stadje.
Het op één na grootste kasteel van het land, dat boven de meanders van de rivier uitsteekt en er vanbuiten uitziet als een taart met zoet roze glazuur.
Een stad met zo’n lange geschiedenis heeft natuurlijk zo zijn eigen verhalen. Op verschillende plekken in de stad kom je verwijzingen naar die verhalen tegen, zoals beren en rozen in verschillende verschijningsvormen.
Op weg door het dorpje naar het kasteel is er wel iets van een betoverend gevoel, het is echt en prachtig plaatsje.

Een korte klim vanuit de stad brengt ons bij de ingang van het kasteel, de hrad. Het kasteel is half middeleeuwse vesting, half slot en torent vanaf zijn schitterende ligging op een hoge rots boven de stad uit. Het heeft een brug die op een aquaduct lijkt, een schilderijengalerie en het oudste privétheater van Europa. De prachtig gekleurde kasteeltoren kijkt neer op de ingang die naar een reeks binnenplaatsen leidt. Via een viaduct met drie bogenrijen loopt het kasteel van de ene rots naar de andere. Boven dit viaduct lopen nog drie lagen met gangen. 

Op de lange, overdekte brug is een fenomenaal uitzicht over het stadje en aan het einde komen we uit bij de terrasvormige kasteeltuinen. De reisgids heeft niks teveel beloofd, Český Krumlov is echt betoverend.

České Budějovice

České Budějovice ligt zo'n 140km ten zuiden van Praag. Als we de stad binnen komen met de trein vragen we ons eventjes af wat we hier komen doen. Rondom het centrum bestaat de hoofdstad van de regio Zuid-Bohemen met zo'n 100.000 inwoners, bijna alleen maar uit appartementencomplexen, commerciële gebouwen en andere bouwwerken die niet meteen een 'wow'- gevoel oproepen. Pas als we na een stukje lopen het centrum van de stad binnenwandelen, ontluikt de schoonheid die het herbergt.

Het grote marktplein, het Náměstí Premysla Otakara II, dat omgeven is met mooi gerestaureerde huizen met arcaden. Het is een volledig vierkant plein met in het midden de weelderige 18e eeuwse Samson-fontein. Het barokke raadhuis stamt uit 1731. Het is rijkelijk versierd met beelden.

Onder de gevels vind je arcades. Aan de overkant van het stadhuis staat een geelkleurig hoekpand met een prachtig gedecoreerd torentje op de hoek. Midden op het plein pronkt de barokke Samson fontein die stamt uit de achttiende eeuw. Dit is blijkbaar een geliefde plek om foto's van elkaar te maken.

Aan het plein zitten een paar horecagelegenheden en op het plein staan wat bankjes waar we even de omgeving in ons opnemen tussen de daklozen van de stad. Het plein heeft nog een minpunt: rondom staan overal geparkeerde auto's, het is feitelijk de belangrijkste parkeerplaats in het hartje van de stad. Hoewel het handig is als je hier moet zijn doen de auto's wel afbreuk aan de sfeer van het plein.

 

 

Bierliefhebbers uit de hele wereld kennen České Budějovice onder de Duitse naam Budweis.  Het beroemde Budweiser bier, Budvar in het Tsjechisch, komt hier vandaan. Je moet het niet verwarren met hetzelfde merk van de Amerikaanse biergigant Anheuser-Bush. Twee naar de VS geëmigreerde Duitsers baseerden zich op het productieproces van het Tsjechische bier en lanceerden eind 1800 een nieuw bier op de Amerikaanse markt met de naam... Budweiser. De bieroorlog over de merknaam brak uit en zou meer dan een eeuw duren.

In 2007 werd een commercieel akkoord bereikt. 

Op de markten waar de Amerikaanse variant verkocht wordt, wordt het Tsjechische bier verkocht onder de naam Budvar of Czechvar. Hier in České Budějovice bestel je gewoon een Budweiser. Die zal je in de meeste gevallen in een pul van een halve liter geserveerd worden. Wie wil zien hoe dit bier gemaakt wordt, kan een kijkje nemen in de brouwerij. 

Grappig feit is overigens dat sommige hotels en restaurants ervoor kiezen om het pils van Pilsner Urquell uit de stad Pilzen te schenken in plaats van de lokaal gebrouwen bieren.

Nou ben ik geen bierdrinker, of dit te maken heeft met het feit dat het een lekkerder is dan het ander moet ik daarom in het midden laten. 

Het historisch centrum van České Budějovice telt behalve het plein met de historische bouwwerken nog meer bezienswaardigheden. De stad werd rijk dankzij de zouthandel en zilvermijnen in vervlogen tijden, wat de aanwezigheid van de vele monumenten verklaard. 

Zo heb je de Zwarte Toren (72 meter hoog) en daarnaast de St. Nicolaaskathedraal. De Zwarte Toren kun je beklimmen voor een ongetwijfeld mooi uitzicht over de stad. Wij houden de meer dan tweehonderd treden tellende wenteltrap nu even voor gezien.

Op de rechteroever van rivier de Malse ligt het Dominicanenklooster met de bijbehorende kerk. Het klooster is niet meer als dusdanig in gebruik. Het meest imposante bouwwerk is het Zuid-Boheems Museum, gelegen aan de oostelijke rand van het centrum.

Na de stadswandeling moeten we zeggen dat er wel een aangename, bruisende sfeer hangt in het centrum van deze studentenstad. Welliswaar niet echt een hele bijzondere stad om speciaal voor naar het zuiden te reizen, maar nu we toch hier zijn is het wel een aardige onderbreking van de treinreis terug naar Tabor. 

Onze ervaringen met České dráhy zijn niet slecht, maar het personeel mag wel eens een cursus klantvriendelijkheid volgen. 

West-Bohemen
2011

                                                                  

Omdat West Bohemen grenst aan Duitsland, is het altijd sterk beïnvloed door dit buurland.
Eeuwenlang leefden de Duitsers en Bohemers naast elkaar, welliswaar niet altijd even vreedzaam. Verspreid in het Boheemse woud liggen enkele burchten en kloosters die de moeite waard zijn, we brengen een bezoekje aan de charmante oude plaatsjes Tepla en Loket.

 

Tepla

De ooit zo rijke abdij van de premonstratenzers, die in de jaren 1190 werd gesticht, is nu weer in handen van een kloosterorde. In 1950 werd het klooster namelijk gesloten door de communisten.
In de 16e eeuw waren de monniken eigenaren van Marianske Lazne, waar ze in 1808 het kuuroord van maakten wat het vandaag de dag nog steeds is.
Na de sluiting van Tepla werd het klooster eerst als school gebruikt en daarna als kazerne.
Met veel enthousiasme hebben de teruggekeerde monniken de abdij weer gerataureerd. Ze hebben er een modern restaureant en hotel bijgebouwd die goed passen bij de voornamelijk 18e eeuwse ontworpen gebouwen.
De gevel van kerk heeft zijn Romaanse kenmerken behouden, maar het interieur is rijk aan barok beeldhouwwerk en heeft een mooi altaarstuk. Het pronkstuk van de abdij is de bibliotheek: het is de op één na grootste van Tsjechië met 80.000 boeken.

 

 

 

 

 

 

 

Loket

Aan de weg naar Cheb rijst fier uit de granieten rotsen een schilderachtig kasteel op, omringd door de rivier Ohre. Die maakt hier een bocht, loket in het Tsjechisch, waar het plaatsje naar vernoemd is.
In tegenstelling tot veel middeleeuwsde kastelen in de Bohemen is de originele stijl vrijwel intact gebleven, met torens en muren die dicht op elkaar gedrongen staan.
De geplaveide straatjes naar het kasteel worden geflankeerd door kleurrijke huizen en waren het filmdecor voor een van de James Bond films.
Het dorp is mooi opgeknapt en klaar om de toeristen te ontvangen, maar midden in het hoogseizoen eind juli zijn de straten uitgestorven en de vele terrasjes zien er nu dan ook nog verlaten uit.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

TERUG NAAR PRAAG 2018   -klik op de foto-

 

MEER PRAAG EN TSJECHIË?

IN 2007 was ik ook in Praag; in 2011 in West Bohemen -klik op de foto-