De bus vanuit de luchthaven zet ons af bij het bastion in het centrum. Van daaruit lopen we dwars door de stad naar het mooie appartement dat we via Airbnb hebben geboekt voor een paar overnachtingen en waar Miralda ons gastvrij ontvangt.

We gaan meteen op pad voor een stadswandeling door Timisoara, de beste manier om de stad te ontdekken en de sfeer te proeven.

In de reisgids en op internet wordt overal gewaarschuwd voor het slechte wegdek en de beruchte tramrails, maar blijkbaar zijn die de laatste tijd flink opgeknapt want het straatbeeld ziet er prima uit. Het is overal schoon, netjes en zo keurig aangeharkt dat je af en toe vergeet in Roemenië te zijn.

Ondertussen zoeken we een echt Roemeens eethuisje, maar dat blijkt niet te vinden tussen alle pizzeria's, Italiaanse restaurants, snackbars en westerse eetgelegenheden in dit stadsdeel.

In de historische binnenstad, die omgeven is door diverse parken, liggen dicht bij elkaar drie gezellige pleintjes. Te midden van de oude straatjes duikt plots het terrasjesplein Piata Unirii op. Behalve de tegenover elkaar opgestelde Servisch-orthodoxe en rooms-katholieke kerk dragen ook de gevels van de 18e -eeuwse huizen rondom het plein bij aan de gezellige sfeer.

Het Piata Victoriei even verderop is een wat statiger, langwerpig modern plein met als meest opvallende gebouwen het operagebouw en het Huniazolor kasteeltje, een oorspronkelijk 15e -eeuws kasteel dat nu in gebruik is als museum. Aan dit plein liggen ook diverse winkels en de Mac Donalds.

Naar het zuiden loopt dit plein uit op de enorme orhdoxe kathedraal. Dit was de plaats waar de meeste van de decemberslachtoffers vielen onder de bevolking van Timisoara.

Met het volgende plein Piata Libertatii om de hoek hoeven we niet ver te lopen om weer neer te kunnen strijken op het volgende terrasje.

In de 19e eeuw van het oude Hongarije gold Timisoara al als de meest ontwikkelde stad, die zelfs in sommige opzichten Boedapest voorbijstreefde. Tegenwoordig, met de oude charmante straatjes en de koosnaam 'Stad van de Bloemen' is het hier op deze mooie lentedag prima vertoeven. Langs en op de rivier is het levendig met wandelaars en sportievelingen, net als op de verschillende pleintjes waar de terrasjes voor een doordeweekse woensdag opvallend goed bezet zijn. Van 's morgens vroeg tot 's avonds heerst er overal een gezellige drukte. De bewoners op hun terrasjes of langs het kanaal schijnen hier opgeruimder te zijn dan elders in dit land.

Terwijl ook niet moet worden vergeten dat deze stad feitelijk in 1989  het startschot gaf voor de Roemeense opstand tegen het regime van dictator Ceausescu. De stad straalt iets van optimisme uit dat je elders in Romenië met een lampje moet zoeken. 

Timisoara is niet voor niets trots op de rol die de stad speelde gedurende de hete decembermaand van 1989. Directe aanleiding voor de Roemeense revolutie was namelijk de aangekondigde verbanning van een predikant die vanuit Timisoara naar het platteland zou worden verplaatst vanwege opruiende activiteiten. Op 16 december 1989 strandden de pogingen van reguliere eenheden echter op een grote groep aanhangers die de verbanning van de predikant probeerden te voorkomen. Rellen braken uit en de politie moest zich terugtrekken. De volgende dag werd het leger te hulp geroepen, waarbij het op het Piata Victoriei in eerste instantie tot gevechten kwam met meer dan honderd doden als gevolg. Toen de soldaten echter doorkregen dat hun tegenstanders niet alleen extremistische Hongaren waren zoals hun verteld werd, maar ook Roemenen, ebde de wil om de opstand te breken snel weg.

Op 19 december werd duidelijk dat het leger aan de zijde van het volk stond en Timisoara had zijn plaats in de geschiedenis verworven. Twee dagen later sloeg de vonk over naar Boekarest.

De meeste westerse toeristen die naar Roemenië komen, zoeken het heuvel- en bergland van Transylvanië op en veel mensen komen voor het prachtige landschap, de rijke natuur, het plattelandsleven en de middeleeuwse steden en kloosters. De Unesco heeft in dit land een flinke klus, enerzijds omdat er diverse culturele en natuurlijke objecten te vinden zijn en anderzijds omdat deze vaak veel zorg behoeven vanwege achterstallig onderhoud. Kloosters met waardevolle, originele fresco's, eeuwenoude houten kerkjes in verschillende dorpen en de stadskernen van historische plaatsen als Sighisoara, Brasov en Sibiu.

Eveneens staan er twee Nationaal Parken op de lijst, het NP Retezat omvat een alpien landschap met een rijke planten- en dierenwereld, terwijl het NP Donaudelta van wereldbelang is vanwege de watervogels.

Wat mij betreft zal het hopelijk niet bij Cluj en Timisoara met hun gezellige historische centra blijven, Roemenië heeft genoeg te bieden om nog eens terug te komen.

Voor nu zit de citytrip Timisoara er op en verlaten we het land per trein. Vanaf het centraal station Timisoara Nord vertrekt er 2x daags een trein naar het grensplaatsje Vrsac in het buurland Servië, waar we na een kleine twee uurtjes arriveren. Alvorens het vliegtuig terug naar Eindhoven te nemen vanuit Belgrado, gaan we nog enkele dagen rondstruinen in de Servische hoofdstad.