Venetië, Genua

Venetië
Deze wereldberoemde plaats mag natuurlijk niet ontbreken aan onze Italië bezoekjes. In februari 2009 was het dan zover. We vlogen naar Treviso en van daaruit gaat een rechtstreekse trein in een half uurtje over de meer dan 3 kilometer lange brug naar het Santa Lucia station direkt aan het Canal Grande in Venetië.

Als we uit het station komen zien we tot onze schrik dat het water enkelhoog in de straat staat. Er is een verhoogde vlonder aangebracht om over te lopen zonder natte voeten te krijgen. Venetië kun je toch het beste wandelend verkennen, alleen dan zie je de smalle achteraf straatjes en leuke pleintjes waar niet iedereen komt. Maar hoe ver zullen we zo komen? Het blijkt uiteindelijk mee te vallen, we komen droog aan op het San Marco plein, dat eveneens blank staat. Hier en daar hebben we onderweg onze route aan moeten passen omdat het straatje wat we wilden nemen onder water stond. Maar er was steeds wel een hoger gelegen en droog alternatief te vinden.
Ook op het San Marco plein liggen de verhogingen om over te lopen. Er staan zelfs politieagenten het wandelend 'verkeer' te regelen en te roepen dat iedereen door moet lopen. Even stil blijven staan om een foto te maken was er niet bij.
Tot onze verbazing zien we dat het water zich al snel terugtrekt. Na een half uurtje is het plein weer droog en blijkt het water in de straten een kwestie van eb en vloed. Later in de middag zijn alle straten weer toegankelijk, hier en daar wordt er gedweild en laarzen worden weer verruild voor gewone schoenen. Op zich een interessante ervaring, maar toch is er gelukkig in 2003 begonnen met het bouwen van een stormvloedkering. Over een paar jaar moeten deze overstromingen verleden tijd zijn. En dat is maar goed ook, de historische gebouwen hebben erg te lijden van het hoge water.

Alhoewel we even getwijfeld hebben of februari een geschikte periode zou zijn, was het achteraf gezien een prima keuze om Venetie in de winter te bezoeken. We hebben prima weer gehad en in alle rust alle moois goed kunnen bekijken zonder de toeristenmassa die in de zomer de stad overspoeld. Het is hier toch zeker enkele graden warmer dan in Nederland en we hebben zelfs op een terrasje in het winterzonnetje kunnen lunchen! In deze tijd brengen veel Italianen zelf in het weekend een bezoekje aan de stad en dat maakt het wel zo gezellig.
Het hoge water in de stad schijnt alleen in de winter voor te komen, maar hier hebben we niet echt last van gehad omdat tegen de middag het water terugtrok en de straten snel alweer droog waren.
Op zich wel een bijzondere ervaring om dit fenomeen mee te maken.
We waren er net in de week voor carnaval en ooit wil ik nog eens terug om dit festijn hier ook mee te maken. Ook al ben ik in Brabant nooit een carnavalsvierder geweest, carnaval in Venetie lijkt me wel gaaf.
Ik geloof niet dat ik ooit genoeg zal krijgen van deze stad. Dus voor herhaling vatbaar, maar dan wel weer in de winter. De mooiste stad ter wereld is misschien een groot woord, ik heb ze immers nog lang niet allemaal gezien om dat te kunnen beweren, maar Venetië moet toch aardig in de richting komen. Volgens mij is het in ieder geval een bijzonder mooie archipel en één van de meest betoverende plaatsen die ik bezocht heb. Wat ons betreft heeft Venetië zijn reputatie eer aan gedaan.

Citadella

In de regio Veneto en de provincie Padua hebben we ook een bezoekje gebracht aan het middeleeuwse plaatsje Citadella. Het oude centrum is omringt door een prachtig bewaard gebleven cirkelvormige stadsmuur. Aan piazza Pierobon ligt de kathedraal, de duomo Prosdocimo e Donato, in het hart van de historische stad. 

Met dank aan de Italiaanse spoorwegen konden we in dezelfde route ook nog een ander historisch plaatsje aandoen: Castelfranco Veneto

Treviso
Treviso is naast een alleraardigst stadje met een historische kern binnen de vestingring, ook een perfect uitgangspunt voor bezoekjes aan de schitterende omgeving. Op een afstand van minder dan een half uur met de trein van Venetie, Padua zo'n 50 km en ook de bergen van de Dolomieten binnen bereik.
Als je langs de kanaaltjes met de bruggetjes en monumentale huizen met zuilenhallen aan de waterkant loopt, doet Treviso zelfs enigszins aan Venetië denken.

Genua 2010

De havenstad Genua is het centrum van de Riviéra. Bijna de helft van alle inwoners van Ligurië wonen hier. De hoofdsrad van de regio heeft een aardige oude stad met mooie palazzi en middeleeuwse kerken en natuurlijk de levendige havenwijk.

Genua is de aanleghaven van de boot en voordat we naar Nederland vertrekken hebben we nog een middag om de stad te bekijken.
Mijn plan om ook nog even de bus te pakken naar Boccadasse, een pittoresk voorstadje met de Ligurische huisjes tegen de kliffen boven het haventje, gaat ditmaal niet door. De tijd ontbreekt, het is jammer genoeg vroeg donker in januari.
Maar Genua zelf heeft zeker ook zijn charme en is de moeite waard om een middag te verkennen.
Voor het centraal station staat het monument van Christoffel Columbus. De ontdekkingsreiziger is (vermoedelijk) in 1451 hier geboren, wat echter wordt betwist.