BARCELONA

De stad van de Ramblas en Gaudi.

 
 
De Sagrada Família (Heilige Familie), of, voluit, Temple Expiatori de la Sagrada Família, is een wonderlijk bouwsel in de zogenaamde neocatalaanse stijl, vol grillig gevormde torentjes en ornamentjes, waaraan al tientallen jaren gewerkt wordt, zó lang, dat de voltooide gedeelten al zijn aangetast en gerenoveerd moeten worden. Velen denken dan ook dat het werk nooit voltooid zal worden.
De ontwerper van de Sagrada Família was Antoni Gaudí, de bedenker van meer karakteristieke bouwwerken in Barcelona (onder meer Casa Batlló en Parc Güell), en naamgever van het Museu Gaudí (Gaudímuseum).
Oorspronkelijk was op deze plaats aan de bouw van een klassiek neogotische kerk begonnen, maar na een jaar in 1883 werd Gaudí belast met de bouw (de crypte was toen al gebouwd). Hij veranderde de plannen en begon een kerk te bouwen in zijn eigen excentrieke stijl. Het gebouw zit vol christelijke symboliek. Zo moet een centrale grote toren, met groot kruis naar Christus verwijzen en hebben de twaalf apostelen ieder een eigen klokkentoren. Elke façade wil een moment van het leven van Christus vertonen (geboortefaçade, lijdensfaçade).
Dit was Gaudí's laatste werk; hij wijdde de laatste jaren van zijn leven uitsluitend hieraan en leefde heel die tijd als een kluizenaar op de werf. Toen hij bij een ongeval onder een tram belandde, stierf hij en werd hij begraven in de crypte van deze kerk.

De Sagrada Família (een Rooms-Katholieke basiliek) is hét meesterwerk van Gaudí. In deze tempel, die ondertussen het symbool is van de modernistische architectuur in Barcelona, heeft hij al zijn opvattingen over architectuur samengevat. Op 3 november 1883 nam Gaudí de leiding van de bouw over van Francisco de Paula del Villar, een aanhanger van de neogotiek, die tot dusver alleen een deel van de crypte klaar had. Tijdens de bouw stond Gaudí erop dat hij van alles op de hoogte gehouden werd. De ambachtslieden leidde hij zelf op, hij hield alle details in de gaten en bleef zijn ideeën steeds veranderen tot de stijl niet gotisch meer te noemen was.

Nog meer bijzondere architectonisch hoogstandjes en meesterwerken van Gaudi.

Casa Batlo is sinds 2005 opgenomen op de werelderfgoedlijst van Unesco. De opdracht kwam van Josep Batlló i Casanovas, een rijke stoffenfabrikant, die zijn saaie huis wilde laten herbouwen om de modernere huizen in zijn omgeving te overtreffen
Casa Milà (in de volksmond ook wel 'La Perdrera' genoemd) heeft het uiterlijk van een rotspartij waarop de balkonnetjes als bossen zeewier zijn blijven hangen.
Dit is het laatste gebouw dat Gaudí ontwierp alvorens zich helemaal te storten op het voltooien van zijn levenswerk: de Sagrada Familia. Opdrachtgever voor de bouw was het rijke echtpaar Milà, met wie hij op den duur ernstige meningsverschillen kreeg. Dit grote bouwwerk van meer dan 1000 vierkante meter werd in 1984 al tot werelderfgoed uitgeroepen.

BLANES

Het avond- en nachtleven in de grote stad trekt ons niet zo, daarom overnachten we in een B&B in Blanes, waar het nu in maart nog heerlijk rustig is. Voordat het massatoerisme het plaatsje overspoeld is hier nog wel wat te proeven van de Spaanse sfeer.

Dat Blanes niet alleen maar zon, zee en strand is, bewijst ook de mooie botanische tuin gelegen op de rotskust boven de haven

MONTSERRAT

Ongeveer 60 km ten westen van Barcelona ligt de Montserrat (gekartelde berg), een markante bergketen met de hoogste top van 1235 meter. Op 725 meter hoogte in dit mooie landschap ligt een spectaculair gelegen klooster.
Na de treinreis vanuit Barcelona komen we aan op een speciaal station om over te stappen in de kabelbaan om het klooster te bereiken.