CINQUE TERRE

Riomaggiore- Manarola- Corniglia- Vernazza- Monterosso

Nationaal Park Cinque Terre is een uniek en kleurrijk stukje kust in Noord-Italië. De Apennijnen dalen hier steil af naar zee en laten nauwelijks ruimte over voor vijf dorpen die als vogelnestjes tegen de rotsen zijn gebouwd. De schitterende vissersdorpjes leken eeuwenlang het einde van de wereld, totdat er een spoorweg werd uitgehakt waren de dorpen slechts per boot of te voet bereikbaar.
Cinque Terre betekent vrij vertaald 'land van de vijf steden'. Met een sprookjesachtige ligging op de rotsen van de Ligurische kust, een tiental kilometers boven Toscane. Deze omgeving is in Italie beter bekend als Ligure Levante en wordt bij ons ook wel de Italiaanse bloemenriviera genoemd.
Het is een uitzonderlijk mooi bewaard gebleven gebied en daarom in 1997 opgenomen op de de Werelderfgoedlijst van Unesco.
Van oudsher zijn de dorpjes verbonden door wandelpaden, deze wandeltocht wordt in veel reisgidsen de mooiste van Italie genoemd en gaat langs de ruige kust met steile rotsen waar de kleurrijke dorpjes met hun pitoreske haventjes schilderachtig tegen de rotsen lijken te zijn geplakt.
Auto's zijn verboden in de dorpjes, behalve via de wandelpaden zijn de dorpjes nu ook prima bereikbaar per trein en boot. Vandaag de dag is de Cinque Terre zeer populair onder wandelaars.

In april 2011 kom ik nog eens terug in Cinque Terre om de wandeling tussen de dorpjes te maken. Vanuit Pisa vertrekt de trein naar La Spezia waar ieder uur een stoptrein richting Genua gaat die de 5 dorpjes met elkaar verbindt.
Op het station van La Spezia aangekomen is deze boemeltrein net vertrokken. We hadden al eerder ervaren dat de aansluitingen van Trenitalia niet zijn om over naar huis te schrijven. Dit biedt ons echter wel de gelegenheid voor een stadswandelingetje in La Spezia, een moderne en weinig interessante havenstad zonder historische of bijzondere kenmerken. Wel heerst er een echte Italiaanse sfeer in de autovrije winkelstraat waar het aardig shoppen is.
Als we terugkomen op het station blijkt binario 1 inmiddels volgestroomd met toeristen die voor vandaag hetzelfde idee hadden als wij. Gelukkig hebben de Italiaanse spoorwegen met een vooruitziende blik een extra wagon gehangen aan de trein naar Genua en iedereen kan mee.
Korte tijd na vertrek duikt de trein in een donkere tunnel, maar al gauw zien we aan het eind een stralend blauwe middellandse zee verschijnen. We zijn gearriveerd in het eerste dorp op de route, Riomaggiore.

Naast het wandelpad dat over de rotsen slingert, is de trein de beste manier om de dorpjes te bereiken.
Als er tenminste geen treinstakingen zijn, zoals vorige keer. Of vallende rotsen waarvan we ditmaal de gevolgen zullen ondervinden......
Was het eerder Trenitalia die roet in het eten gooide door een staking, nu bleek een groot deel van het wandelpad afgesloten vanwege aardverschuivingen die in de winter hele stukken van het pad hebben weggevaagd.
Gelukkig was het stuk tussen Corniglia en Vernazza weer geopend en hebben we dit traject te voet af kunnen leggen.
Ook het eerste gedeelte van het pad, de 'Via dell Amore, tussen Riomaggiore en Manarola was goed begaanbaar. Dit is het makkelijkste onderdeel van de route, de afstand van 1km tussen deze twee dorpjes is makkelijk te lopen over een mooi aangelegd verhard pad.

RIOMAGGIORE

Riomaggiore is het eerste dorp wat de trein aandoet, een kwartiertje na de overstap in La Spezia.
Het stationnetje ligt buiten het dorpje en is zo klein dat de halve trein verborgen blijft in de rotsen.
Het dorp is gelegen in de vallei van de nu gedempte stroom van de Rivus Maior en gebouwd op verschillende terrassen.
De huizen zijn geverfd in de typische Ligurische kleuren en hebben het typerende torenhuis kenmerk, dat wil zeggen dat ze hoog gebouwd zijn, met wel drie of vier verdiepingen. De entree van deze huizen is op de begane grond, maar ook aan de achterkant op een van de hogere verdiepingen, dit dankzij het hoogteverschil van de omgeving.
In het hoger gelegen deel van het dorp vinden we de parochiekerk van San Giovanni Battista, die gebouwd is in 1340 in opdracht van de bisschop van Luni. In Riomaggiore begint de Via dell’Amore, een rotspad dat hoog boven de zee uitsteekt en fantastische uitzichten biedt en ons naar Manarola leidt. Een prachtige wandelpad met uitzicht op schitterende landschappen en het geluid van de golven die breken op de kliffen ver beneden.

Het liefdespad ligt op een loodrechte rots boven de zee en na iedere bocht zijn er weer nieuwe prachtige uitzichten. Verliefde stelletjes bevestigen hangsloten langs het pad als symbool van een blijvende verbintenis.

MANAROLA

Net als in de andere dorpen van Cinque Terre vinden we in Manarola torenhuizen die de bevolking beschermden. Het dorp is gebouwd op een steile heuvel van donkere rotsen. De haven is omringd door twee rotsachtige paden. De Via di Mezzo is de belangrijkste straat van het dorp. Bovenin het dorp vinden we het plein waarop zich de religieuze gebouwen bevinden, zoals de gotische parochiekerk uit 1338 en de klokkentoren.
Noemenswaardig is verder de witte cementen piramide die opdoemt tussen de huizen, deze werd gebruikt als trigonometrisch signaal door zeevaarders.
Hier kan men nog ongestoord genieten van de natuur met aangename wandelingen in de omgeving. De volgende etappe van onze wandeling blijkt niet door te gaan, jammer genoeg is het pad afgesloten kunnen we hier niet naar het volgende dorp wandelen. Gelukkig biedt de trein uitkomst en komen we een paar minuten later uitgerust in Corniglia aan. En dat blijkt maar goed ook, we hebben een flinke klim voor de boeg voordat we het op een heuvel gelegen dorpje bereiken.

CORNIGLIA

Corniglia bevindt zich op een rotsachtige heuvel honderd meter boven de zeespiegel.
Het station ligt op zeenivo en om in het dorpje te komen moeten we de `Lardarina` beklimmen, een grote stenen trap die uit 33 etappes bestaat die in totaal 377 treden hebben. Later blijkt dat er ook gewoon een weg loopt van het station naar het centrum.
Vanaf de heuvel kunnen we de vier andere dorpen van Cinque Terre zien liggen, evenals San Bernardino, het buurdorpje in de heuvels.
Corniglia is meer verbonden met het land dan met de zee en is daarom voornamelijk agrarisch ingesteld. Het dorp lijkt in dat opzicht ook op de boerendorpen van het binnenland.
Het oude centrum heeft zich grotendeels rond de Via Fieschi uitgebreid. De huizen kijken aan de ene kant uit op de straat en aan de andere kant op de zee.
De parochiekerk van San Pietro is een monument uit de Gotisch-Ligurische tijd van Cinque Terre en is gebouwd in 1334 op de resten van een 11e eeuwse kapel. Vanwege de ligging op de heuvel is Corniglia het enige dorpje zonder haventje.

Het wandelpad is hier weer open en vol goede moed beginnen we aan de tocht van een goede 4km naar Vernazza. Een pittige klim, het smalle paadje slingert zigzaggend langs afgronden en steile hellingen boven de zee. Op de bordjes stond aangegeven dat we 1uur en 45minuten onderweg zouden zijn, maar wij doen het rustig aan en genieten volop van de spectaculaire uitzichten.
Waar het leger toeristen is gebleven is ons een raadsel, we komen onderweg maar een handje vol mede-wandelaars tegen. Het lijkt erop dat veel mensen niet weten dat dit gedeelte van het pad weer toegankelijk is.
De route met up's en down's kost ons wel een dik half uur langer dan aangegeven......

VERNAZZA

Uiteindelijk, als we denken dat er nooit een einde aan de pittige wandeling komt, wordt onze moeite plotseling beloond met een adembenemend uitzicht op Vernazza.
Na een welverdiend groot glas vers sinasappelsap op een terasje boven het vissersdorpje beginnen we aan de steile afdaling naar het pleintje bij de kerk aan de haven.
Vernazza was lange tijd het welvarendste dorp van Cinque Terre en herbergt vele kostbare architectonische hoogstandjes zoals loggia’s, galerijen en gevels. Het oude nobele, elegante centrum ontwikkelde zich langs de nu gedempte stroom van de Vernazzola tot aan het oude paardenspoor. Vele nauwe en smalle straatjes doorkruisen Vernazza en leiden naar de hoofdstraat. In Vernazza staan nog verdedigingsconstructies, torenhuizen, het Torreón en het Doria kasteel, dat symbool stond voor het economische belang van het dorp. Ook diende het dorp als bescherming van de Genuanen tegen de Saracenen en de Barbareninvasies.

Met de vorige wandeling nog in de benen zijn we er nu niet meer zo rouwig om dat het laatste stuk van het pad afgesloten is. We hebben we onze portie lichaamsbeweging voor vandaag wel gehad en gunnen onze kuiten rust in gunnen de trein naar Monterosso.

MONTEROSSO

Monterosso al Mare is het meest noorderlijke dorp van Cinque Terre. Het dorp is omringd door heuvels die zijn bezaaid met wijngaarden en olijfbomen en heeft mooie stranden, riffen en kristalheldere wateren.
De Aurora toren, die zich op de San Cristoforo heuvel bevindt, scheidt het oude centrum van het moderne dorp, wat zich voornamelijk langs het strand uitstrekt. In het oude Monterosso springt de enorme ruïne van het kasteel, dat aan boven de zee uitsteekt, het meest in het oog, samen met de typische torenhuizen die aan smalle “carruggi” (middeleeuwse straatjes) staan.
In de San Francesco kerk worden belangrijke werken bewaard, zoals de Kruisiging, die door Van Dyck geschilderd zou zijn. In de 16e eeuw was Monterosso omringd door 13 torens waarvan er tegenwoordig nog drie bestaan: de toren van het kasteel, de middeleeuwse toren, die nu klokkentoren is van de San Giovanni kerk en de Aurora toren.
Het strand van Monterosso is het meest uitgestrekte strand van Cinque Terre en daarom is het dorp bijna volledig toegelegd op toerisme. Monterosso heeft dan ook de meeste hotels van Cinque Terre en wij vinden dit het minst interessante dorp.

9 Kilometer rotskust omsloten door twee steile hellingen, vijf rotsachtige dorpjes gebouwd op hoge rotsen, uitkijkend op vele kreken. Vanwege de geschiedenis en de ligging heeft Cinque Terre niet geleden onder massieve toeristische uitbreiding. De wijnbouw, typisch voor de regio, heeft bijgedragen aan het unieke landschap met haar kenmerkende natuurstenen muurtjes, heuvels die aflopen naar de kristalheldere zee, baaien en verrassende strandjes tussen de steile kliffen.

De Cinque Terre, vijf kleine dorpjes aan de prachtige kustlijn in noord- Italië, tussen de kliffen, heuvels en stranden gebouwd: Riomaggiore, Manarola, Corniglia, Vernazza en Monterosso. Je kunt er wandelen, zwemmen, rode wijn achteroverslaan (de wijnranken hangen vanaf de heuvels boven de zee) en de zon zien ondergaan op z'n mooist. Toeristen zijn er steeds meer, vooral in de eerste dorpjes en op de makkelijkste trajecten van de wandelroute.
Elk dorpje heeft zijn eigen karakter en met de trein liggen ze maar een paar minuten van elkaar. De reisburo's die beweren dat deze kustweg één van Europa’s mooiste wandelroutes is, hebben niks teveel gezegd.

Als voorproefje bracht ik twee jaar eerder, in 2009, eveneens met trein vanuit Pisa via La Spezia een bliksembezoekje aan Cinque Terre. Helaas moest ik me toen beperken tot Riomaggiore omdat Trenitalia het nodig vond om die zaterdag te staken. Dit was voldoende aanleiding om nog eens terug te komen in dit schitterende gebied.